Η εξέγερση τον Νοέμβρη του 73 αποτελεί την κορύφωση του αγώνα του λαού ενάντια στο καθεστώς της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών. Ο κόσμος της εργασίας, η νεολαία, ο λαός εισέβαλε δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο αμφισβητώντας τη βιτρίνα της «φιλελευθεροποίησης» της χούντας και την απροσδιόριστη παράταση των μέτρων έκτακτης ανάγκης. Οι αγώνες αυτοί δεν ήρθαν ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά στηρίχθηκαν στις πλάτες γιγάντων. Συνυφάνθηκαν με την λαϊκή μνήμη της επαναστατικής προοπτικής, της αντίστασης, του εμφυλίου, των γεγονότων μέχρι τα Ιουλιανά. Τα αδικαίωτα μέχρι σήμερα συνθήματα του λαού για λαοκρατία, για ψωμί, για παιδεία, για ελευθερία, για το τσάκισμα του φασισμού και την απόδοση δικαιοσύνης, μας υποδεικνύουν τον δρόμο και αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη. Οι αγώνες αυτοί και η λαϊκή μνήμη προσδιόρισαν τα χαρακτηριστικά της μεταπολίτευσης. Κατέδειξαν την δυνατότητα των λαϊκών αγώνων αδιαμεσολάβητα να διεμβολίζουν το πολιτικό σκηνικό και να πετυχαίνουν νίκες.
Ο δρόμος αυτός είναι αντιϊμπεριαλιστικός – αντιΝΑΤΟϊκός. «Έξω αι ΗΠΑ, Έξω το ΝΑΤΟ ». Από τον Βαν Φλιτ και την καθοδήγηση του στρατού ενάντια στον ΔΣΕ, μέχρι το στρατιωτικό πραξικόπημα το 67’ που υποκίνησε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Σήμερα, σοβεί ο πόλεμος στην Ουκρανία που προκάλεσε και επεδίωξε η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα του ευρωατλαντισμού. Η ρωσική εισβολή πυροδότησε αντιδραστική κλιμάκωση, ωστόσο την ευθύνη του πολέμου φέρει το ΝΑΤΟ και η πολεμική στρατηγική επέκτασής του στην Ανατολική Ευρώπη και περικύκλωσης της Ρωσίας, για τη σταθεροποίηση του ρόλου των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εμπλέκει την χώρα ολοένα και περισσότερο στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς παρέχοντας στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ κάθε είδους στρατιωτικές και πολιτικές διευκολύνσεις και αποστέλλοντας στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία. Η απεμπλοκή από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και το ξήλωμα των αμερικανικών βάσεων από την χώρα μας ήταν τότε και τώρα απαραίτητος όρος για προωθηθούν οι υλικές ανάγκες του λαού και η προοπτική του.
Το σύνθημα «Λαέ πεινάς γιατί δεν πολεμάς» αντηχεί στην ιστορία των αγώνων του λαού για ψωμί. Η πραγματικότητα που βιώνει ο λαός σήμερα μετά από τόσα χρόνια δημοσιονομικής κρίσης και σκληρών μνημονιακών πολιτικών είναι ζοφερή. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά. Το 28,3% του πληθυσμού βρίσκεται στο όριο της φτώχειας (ΕΛ.ΣΤΑΤ., 2022), το 96% έχει περικόψει δαπάνες σε βασικά είδη διατροφής (ALCO, 2022) και το 43,6% των νοικοκυριών μπορεί να καλύψει μόλις 19 μέρες τον μήνα με το εισόδημα του (Γ.Σ.Ε.Ε., 2022). Το κόστος ζωής αυξάνεται ραγδαία με τις ανατιμήσεις σε ρεύμα, καύσιμα και βασικά είδη κατανάλωσης να είναι συνεχείς, ενώ οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι. Η κατάσταση αυτή διανθίζεται από τον εμπαιγμό της κυβέρνησης συνεπικουρούμενης από τα χρηματιζόμενα μέσα ενημέρωσης με Power pass, fuel pass, freedom pass και e-pass, την ίδια στιγμή που ο λαός επωμίζεται ακόμα και τα βάρη των οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, την αύξηση των πολεμικών και εξοπλιστικών δαπανών. Το ανοιχτό πλιάτσικο των δημόσιων ταμείων από την κυβέρνηση και τους ημετέρους, η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του περιβάλλοντος, η παράδοση της λαϊκής κατοικίας στα κερδοσκοπικά funds, αναβαπτίζονται στην κολυμβήθρα της ελεύθερης αγοράς σε υγιή επιχειρηματικότητα και επενδύσεις.
Η ανοιχτή επίθεση στα κεκτημένα του λαού συνοδεύεται από μια πρωτοφανούς κλίμακας αυταρχική θωράκιση του κρατικού μηχανισμού. Για άλλη μια φορά, τα συνθήματα της εξέγερσης του πολυτεχνείου είναι επίκαιρα. Συνθήματα για την ελευθερία του λαού, για τον θάνατο στο φασισμό ή το «ΕΣΑ, ΕΣ ΕΣ, Βασανιστές». Το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων που βγαίνει στην επιφάνεια παρά τις προκλητικές ενέργειες συγκάλυψης, έχει αποκαλύψει ότι η κυβέρνηση με την άμεση ευθύνη του Πρωθυπουργού και των πιο έμπιστων συμβούλων του, όπως ο Δημητριάδης, έχει στήσει ένα εκτεταμένο δίκτυο παρακολουθήσεων πολιτικών προσώπων δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, ακόμη και των συζύγων και της οικογένειάς τους. Η κυβέρνηση γιγάντωσε μηχανισμούς που αξιοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις, ειδικά οι μνημονιακές, που καθιέρωσαν την πρακτική των χιλιάδων παρακολουθήσεων. Ωστόσο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά ο ίδιος οικοδόμησαν έναν πρωτοφανή μηχανισμό υποκλοπών, μέσω ΕΥΠ αλλά και παράνομων λογισμικών, που έχει παρακρατικά χαρακτηριστικά, αφού μέσω αυτού το σύστημα Μητσοτάκη θέλησε να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις με όρους μαφίας, μέσω εκβιασμών και επιβολής επιλογών, κατανομής κονδυλίων και με το μοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας.
Την ίδια στιγμή, εφαρμόζει μια οργανωμένη κρατική διαδικασία καταστολής για να θωρακίσει το πολιτικό σκηνικό από το ξέσπασμα οποιουδήποτε λαϊκού αγώνα. Κυρίαρχο ρόλο έχει η προσπάθεια επιβολής απαγόρευσης των διαδηλώσεων, που συνοδεύεται από ακραία αστυνομική βία και ποινικοποίηση των αγώνων. Σκληρές και απρόκλητες επιθέσεις σε διαδηλωτές, στοχοποίηση συνδικαλιστών, απαγόρευση απεργιών ιδίως μετά τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, στημένα κατηγορητήρια και δίκες παρωδία. Αστυνομικά δελτία υιοθετούνται αυτούσια όσο κραυγαλέες και αν είναι οι υποθέσεις. Την ίδια στιγμή, καθημερινά συγκαλύπτονται οικονομικά, πολιτικά και δικαστικά σκάνδαλα με εξόφθαλμη εμπλοκή πολιτικών και οικονομικών παραγόντων. Αντίστοιχη είναι η επίθεση στους χώρους της νεολαίας όπως στα πανεπιστήμια: πανεπιστημιακή αστυνομία, διαγραφές και πειθαρχικά σε φοιτητές, συγκεντρωτικά εξωπανεπιστημιακά όργανα διοίκησης και αλλοίωση της διαδικασίας των φοιτητικών εκλογών στους χώρους εκείνους που αναπτύσσουν διαχρονικά αντιστάσεις στις κυβερνητικές επιδιώξεις.
«Λαός ενωμένος Ποτέ νικημένος». Το ανεξίτηλο στίγμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θυμίζει πάντοτε ότι οι αγώνες τους λαού μπορούν ακόμα και σε πολύ δύσκολους συσχετισμούς να πετυχαίνουν νίκες. Σήμερα, παρά τις δυσκολίες, αναπτύσσονται αγώνες που βάζουν ανάχωμα στην νεοφιλελεύθερη επέλαση. Ο συγκλονιστικός αγώνας του φοιτητικού κινήματος, που έχει τρεις φορές στείλει στον κάλαθο των αχρήστων τα σχέδια της κυβέρνησης για εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, που αντιμετωπίζει το τέρας της καταστολής στο ΑΠΘ, που έχει κουρελιάσει με το δυναμισμό της το νόμο απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Οι νικηφόροι εργατικοί αγώνες και οι απεργίες που ξεσπούν και δίνουν ελπίδα για την αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος, οι αγώνες υπεράσπισης των λαϊκών ελευθεριών, του περιβάλλοντος, των κοινωνικών δικαιωμάτων. Αγώνες αποφασιστικοί, ενωτικοί και με γειωμένα αιτήματα για το ψωμί, για την παιδεία, για την ελευθερία του λαού, για την υλική του καθημερινότητα στο τώρα, αλλά και τελικά για να δει ο λαός ένα καλύτερο αύριο.
Η κυβερνητική επιθετικότητα δεν μπορεί να ανακοπεί από την χλιαρή αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που δεν αμφισβητούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της. Μόνο οι λαϊκοί αγώνες μπορούν να την ανακόψουν. Η υπέρβαση της απογοήτευσης, της ηττοπάθειας και της επικράτησης του δόγματος ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη ερήμωση, είναι καίριας σημασίας για την ανασυγκρότηση ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος. Για να το πετύχουμε, χρειάζεται ενότητα στον αγώνα, μακριά από τα σύνδρομα της διάσπασης που ακολουθεί μεγάλο μέρος της αριστεράς. Χρειάζεται, επιπλέον, η ριζοσπαστική αριστερά να σηκώσει το γάντι της σύγκρουσης, όντας παρούσα σε όλες τις μάχες, κινηματικές και πολιτικές, με πολιτική ενότητα και ένα μαζικό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Η Λαϊκή Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά έχει απευθύνει κάλεσμα για την άμεση πολιτική ενότητα των δυνάμεων και των ανένταχτων αγωνιστών/ τριών της ριζοσπαστικής αριστεράς που συμφωνούν σε ένα τέτοιο μαζικό λαϊκό πρόγραμμα. Ένα μεγάλος εύρος οργανώσεων και αγωνιστών της ριζοσπαστικής αριστεράς ενοποιούνται σήμερα και αγωνίζονται πλάι πάλι στους κοινωνικούς χώρους. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις, χρειάζεται να γίνει και το βήμα της συγκρότησης ενός ενωμένου και μαζικού χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς, που προοπτικά μπορεί να απευθύνει το πρόγραμμά της στο σύνολο της αριστεράς, για συμπόρευση πάνω στα καίρια ζητήματα που πλήττουν σήμερα το λαό, με πλήρη αυτονομία σε αγωνιστικό και πολιτικό επίπεδο. Να μη βουλιάξουμε στον κατακερματισμό και την απογοήτευση.
Είναι χρέος της αριστεράς ως ζωντανό κομμάτι του λαού να εμπλακεί ενωτικά
στους καθημερινούς αγώνες χωρίς
μικροπολιτικές επιδιώξεις, χωρίς μικροηγεμονισμούς και περιχαρακώσεις, χωρίς
την σιγουριά της ορθότητας και της επαναστατικής αποτελεσματικότητας, που
μοναχά στα μαζικά λαϊκά ακροατήρια μπορεί να επιβεβαιωθεί. Για να μην κατισχύσει
η διαχρονική επιδίωξη του αστισμού να διακοπεί η ιστορική μνήμη. Με λαό ενωμένο
και αποφασισμένο, κανένα τέλος της μεταπολίτευσης δεν πρόκειται να έρθει.
Μπορεί αντ’ αυτού να έρθει ένα καλύτερο αύριο για τους εργαζόμενους και τη
νεολαία, να έρθει η λαοκρατία και η επαναστατική προοπτική.
Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση
www.aras.gr Νοέμβριος 2022
