Αριστερή Συσπείρωση τχ 40

0

Της σύνταξης


Το τεύχος 40 της Αριστερής Συσπείρωσης εκδίδεται στην επέτειο των 50 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973, μιας στιγμής στην κοινωνική και πολιτική ιστορία που καθόρισε τα χαρακτηριστικά της Μεταπολίτευσης και δίνει ακόμη ορίζοντα και προοπτική στους αγώνες του λαού και της νεολαίας της εποχής μας.

Αλλά και εν μέσω της ανηλεούς επίθεσης του Ισραήλ εναντίον της Γάζας, αλλά και συνολικά των Κατεχόμενων Παλαιστινιακών Εδαφών. Αναπόδραστα, η δημόσια σφαίρα σημαδεύεται από αυτήν την απόπειρα εθνοκάθαρσης και πιθανής γενοκτονίας, με την Δύση να παρακολουθεί σχεδόν αμέριμνη, αλλά με τους λαούς της να αναπτύσσουν τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις μετά την εισβολή στο Ιράκ.

Στο εγχώριο επίπεδο, η περίοδος καθορίζεται από τα αποτελέσματα των 3 διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων που αναδιέταξαν το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Η νίκη της ΝΔ στις εθνικές εκλογές παγίωσε την κυριαρχία της, παράγοντας σημαντικά διαλυτικά αποτελέσματα στην αντιπολίτευση και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογή Κασσελάκη αποτελεί επιβεβαίωση των διαλυτικών αποτελεσμάτων της κυριαρχίας της ΝΔ. Το γεγονός ότι η ΝΔ αναδεικνύεται σε κυρίαρχο πόλο του πολιτικού σκηνικού, δεν έχει αποτελέσματα μόνο για την ίδια και την δυνατότητα της να οργανώνει και να προωθεί την αναδιάρθρωση υπέρ του κεφαλαίου. Έχει αποτελέσματα και στις δυνατότητες ανάπτυξης αντιστάσεων και, πολλώ δε μάλλον, στην δυνατότητα ανάδυσης κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης που θα αμφισβητεί την στρατηγική της. Η ριζοσπαστική αριστερά παρουσιάζει εκλογικές και πολιτικές αδυναμίες που εκφράζουν την δυσκολία να παίξει ρόλο πυροκροτητή ή/και οργανωτή της λαϊκής δυσαρέσκειας και αντιμετωπίζει αναπόδραστα το στοίχημα της ανασυγκρότησής της.

Στα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έχει αξία να στραφούμε προς εκείνο το συμβάν-τομή για την πορεία της χώρας. Μέσα στο βαθύ σκοτάδι της χούντας, με την απογοήτευση της «Χαμένης Άνοιξης» των ‘60s να βαραίνει στις καρδιές και στα μυαλά, η αριστερά κατάφερε να ανασυγκροτήσει πρακτικές, μορφές οργάνωσης και αντιστάσεις. Και αυτή η ανασυγκρότηση κατάφερε, όχι απλά να δημιουργήσει ξανά ζωτικό χώρο ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, αλλά και να οδηγήσει στη ρήξη με το σύνολο της μεταπολεμικής/ μετεμφυλιακής αστικής στρατηγικής, που για τις λαϊκές τάξεις επεφύλασσε αποκλειστικά τον ρόλο του βαθιά εκμεταλλευόμενου εργατικού δυναμικού.

Οι ρυθμοί που τους οποίους εξελίσσονται οι συζητήσεις για την ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της περιόδου. Με το παρόν τεύχος επιχειρούμε να αναλύσουμε την πραγματικότητα, που οφείλει να αποτελεί μέτρο αξιολόγησης των διαφόρων στρατηγικών και να ψηλαφίσουμε τα βασικά εργαλεία για μια επιτυχημένη παρέμβαση που θα ανοίξει ξανά δρόμους για τους αγώνες και την πολιτική προοπτική των λαϊκών  τάξεων: πλατιά ενότητα, μαζικό λαϊκό λόγο, ρίζωμα στις λαϊκές τάξεις και ασυμβίβαστη αντιπολίτευση.

  • Ο Γιώργος Μελισσαρόπουλος αναλύει την κοινωνική πόλωση που παράγεται από την κερδοφορία του κεφαλαίου, τα κοινωνικά της αποτελέσματα, καθώς και την σύνδεση τους με τα αποτελέσματα των διαδοχικών εκλογών, στο φόντο του κλεισίματος του πολιτικού κύκλου που άνοιξε το 2010 με τα Μνημόνια.
  • Η Μαριάνα Τσίχλη γράφει για την κατάσταση της αριστεράς, τις διαφορετικές στρατηγικές στο εσωτερικό της, τα αποτελέσματα που αυτές είχαν (ή δεν είχαν) και τα αναγκαία χαρακτηριστικά της προσπάθειας ανασυγκρότησης της ριζοσπαστικής αριστεράς.
  • Ο Μαρίνος Γλώσσης προσεγγίζει τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αναλύοντας τα χαρακτηριστικά τομής που είχε και την σημασία που συνεχίζει να φέρει σήμερα, στο πλαίσιο της αστικής επίθεσης εναντίον του.
  • Ο Σωτήρης Λαπιέρης αναλύει τους μετασχηματισμούς που παρήγαγε η επιχείρηση της 7ης Οκτωβρίου από την Γάζα, όσον αφορά το Παλαιστινιακό ζήτημα, το περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, αλλά και σχετικά με την ελληνική αστική στρατηγική για τον διεθνή ρόλο της χώρας.
  • Ο Κώστας Σαμδάνης γράφει για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που έρχεται να διαλύσει τους ελεύθερους επαγγελματίες και μικροαστικά στρώματα, επιταχύνοντας τις τάσεις συγκέντρωσης/ συγκεντροποίησης υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.
  • Οι Ορέστης Τριανταφύλλου, Χάρης Τσιμητάκης, Μαρία Πούρλη και Κατερίνα Καλαϊτζάκη προσεγγίζουν την κατάσταση του φοιτητικού κινήματος, μετά τις τελευταίες φοιτητικές εκλογές του 2023, και εν όψει της έντασης της επίθεσης της κυβέρνησης στο πανεπιστημιακό άσυλο και το άρθρο 16.
  • Ο Δημήτρης Στρατούλης, σε άρθρο του που φιλοξενεί η Αριστερή Συσπείρωση,  προσεγγίζει την πολιτική κατεύθυνση της Λαϊκής Ενότητας- Ανυπότακτη Αριστερά, μετά την 2η Συνδιάσκεψη της, αλλά και μετά τις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις.
  • Ο Αλέξης Σμυρλής, σε άρθρο του που φιλοξενεί η Αριστερή Συσπείρωση, προσεγγίζει, από την σκοπιά του ΜέΡΑ25, τους όρους και προϋποθέσεις ανασυγκρότησης της ριζοσπαστικής αριστεράς, ειδικά μετά τις εθνικές εκλογές του 2023.
  • Η Αναστασία Ευστράτογλου, σε άρθρο της που φιλοξενεί η Αριστερή Συσπείρωση, αναλύει την προσέγγιση της «Αναμέτρησης-Οργάνωση για μια νέα κομμουνιστική αριστερά» για τα μέτωπα της περιόδου και το προσανατολισμό για την ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς.
  • Ο Παναγιώτης Καλαβάνος, σε άρθρο του που φιλοξενεί η Αριστερή Συσπείρωση, περιγράφει την προσέγγιση της Πρωτοβουλίας για μια ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ (ΑΡΑΝ, Κ/ΣΧΕΔΙΟ, Ανένταχτοι/ες) για την περίοδο και την εκπόνηση  ενός σύγχρονου πολιτικού προγράμματος ενότητας της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς.
  • Ο Βασίλης Λιόσης, σε άρθρο του που φιλοξενεί η Αριστερή Συσπείρωση, αναλύει την κρίση του κομμουνιστικού κινήματος στην χώρα και τους αναγκαίους όρους για την υπέρβαση του.
  • Φιλοξενούμε μετάφραση κειμένου του Gray Anderson, από το New Left Review, τ.140/141 (Μαρτίου- Ιουνίου 2023) για την στρατηγική του ΝΑΤΟ από την ίδρυση του μέχρι σήμερα, καθώς και τους μετασχηματισμούς της, στο φόντο του πολέμου στην Ουκρανία.
  • Ο Κώστας Λαπαβίτσας αναλύει την μεγάλη εικόνα της περιόδου που ξεκινάει μετά την κρίση του 2007, προσεγγίζοντας την ως Μεσοβασιλεία, κατά την οποία η αμερικανική ηγεμονία αμφισβητείται και τον κυρίαρχο μοντέλο συσσώρευσης δείχνει περιορισμένο δυναμισμό, ενώ ταυτόχρονα θέτει το περίγραμμα της απάντησης από πλευράς της αριστεράς.
Share.

Comments are closed.