Τις τελευταίες μέρες η ΑΡΑΣ έχει γίνει δέκτης ψευδών καταγγελιών.
Επιλέξαμε να μην απαντήσουμε στο θόρυβο μέχρι το τέλος του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου, γιατί δεν θέλουμε αυτός να γίνεται αντικείμενο κρατικής διαχείρισης, ή αμαύρωσης, αφού προτεραιότητά μας είναι το μαζικό κίνημα. Μετά την ολοκλήρωση του τριημέρου, δημοσιεύουμε μία πρώτη πολιτική εκτίμηση.
Εδώ και πολλές ημέρες, μέσα από σειρά συσκέψεων, είναι γνωστό σε όλους (οργανώσεις, κόμματα και συλλογικότητες της αριστεράς και του α/α χώρου) ότι υπήρχε δημόσια ανακοινωμένη απόφαση και σχέδιο από ομάδες που ενδύονται τον μανδύα του «αναρχικού», να καταλάβουν κεντρικά κτίρια στο ΕΜΠ, στο ιστορικό συγκρότημα της Πατησίων, κατά τη διάρκεια του τριήμερου εορτασμού. Διακηρυγμένος στόχος, που έχει καταγραφεί σε δημόσια κείμενα [1], ήταν να αποτελέσει ο χώρος του κάτω Πολυτεχνείου ορμητήριο για πραξικοπηματικές πρακτικές, που λειτουργούν αντικειμενικά προβοκατόρικα, συγκρούσεις με όρους θεάματος εντός και εκτός του χώρου του ΕΜΠ, που οδηγούν στη δυσφήμιση του πανεπιστημιακού ασύλου και του κοινωνικού κινήματος. Μία τέτοια εξέλιξη θα ακύρωνε τις μαζικές εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 15 και στις 16 Νοέμβρη από τους φοιτητικούς συλλόγους, φορείς, πολιτικές οργανώσεις και κόμματα και θα διακύβευε συνολικότερα τον εορτασμό για τα επόμενα χρόνια. Ιδιαίτερα σε συνθήκες όξυνσης του αυταρχισμού και της καταστολής, η μετατροπή του Πολυτεχνείου σε πεδίο κάλυψης πρακτικών που δεν έχουν καμία σχέση με το κίνημα, θα σηματοδοτούσε σοβαρό πολιτικό πλήγμα. Πραξικοπηματικές «καταλήψεις», έξω και απέναντι σε κάθε διαδικασία των φοιτητικών συλλόγων και του οργανωμένου, μαζικού κινήματος, που λειτουργούν ως πεδία κάλυψης περιθωριακών και προβοκατόρικων πρακτικών και περιγράφονται δημόσια ως «πανεπιστήμια στέκια κι ορμητήρια», μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους. Η αντίληψή μας για τους χώρους ασύλου είναι σαφής και δημόσια διατυπωμένη. Τα πανεπιστήμια οφείλουν να είναι ανοιχτά στις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες και αυτός ο χαρακτήρας πρέπει να περιφρουρείται από το οργανωμένο, μαζικό κίνημα και τους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς φορείς, πρωτίστως τους φοιτητικούς συλλόγους. Δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενο διαχείρισης των κρατικών μηχανισμών, αλλά ούτε περιθωριακών ομάδων για να τα αξιοποιούν με τρόπο που στρώνει το δρόμο στην κρατική καταστολή και σε κάθε είδους αντιδραστικούς σχεδιασμούς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα επιχειρούνταν τέτοιες πρακτικές από τέτοιου τύπου ομάδες. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1995 είναι γνωστά, όταν μέλη αριστερών δυνάμεων δέχτηκαν επίθεση με μολότωφ, με αποτέλεσμα να κινδυνέψουν να καούν ζωντανοί, όπως είναι γνωστή και η κατασταλτική διαχείριση που τα συνόδευσε, με εκατοντάδες συλλήψεις και μάλιστα από τον ίδιο τον α/α χώρο. Το 2017, ουσιαστικά ο εορτασμός ακυρώθηκε, με την κατάληψη και το κλείσιμο όλου του Πολυτεχνείου, μην επιτρέποντας την πρόσβαση σε κανέναν, τόσο στους μαζικούς φορείς, όσο και σε σχολεία, σε οικογένειες με παιδιά και σε όσους ήθελαν να τιμήσουν την εξέγερση. Το 2018, κατελήφθη το κτίριο Αβέρωφ, το πιο κεντρικό κτίριο του κάτω Πολυτεχνείου, από το οποίο περνούν χιλιάδες άνθρωποι σε κάθε εορτασμό, αποκλείοντας την πρόσβαση σε όλους.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο το Πολυτεχνείο. Τα τελευταία χρόνια, πραξικοπηματικές και προβοκατόρικες δράσεις από ομάδες με διάφορες παραλλαγές, ενίσχυαν την καταστολή και τον θεσμικό αυταρχισμό. Η χυδαία διαπόμπευση του πρώην πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, Μπουραντώνη, ακολουθήθηκε από την πανεπιστημιακή αστυνομία. Η φωτιά στην Πρυτανεία του ΕΜΠ το 2024, έστρωσε το έδαφος για αντιδραστικές μεταβολές. Οι διάφορες επιθέσεις σε πανεπιστήμια, έδωσαν το έναυσμα για να νομοθετηθούν από την ΝΔ τα νέα ιδιώνυμα και το αυταρχικό πειθαρχικό δίκαιο μέσα στα ιδρύματα. Οι πραξικοπηματικές και προβοκατόρικες πρακτικές στην ιστορική συγκέντρωση της 28ης Φλεβάρη 2025 διευκόλυναν τη διάλυσή της από τις δυνάμεις καταστολής. Οι αντίστοιχες πρακτικές που κατέληξαν σε φωτιές σε αυτοκίνητα και σπίτια γύρω από τον Λόφο του Στρέφη τον Απρίλιο του 2025, οδήγησαν στις εξαγγελίες για απαγορεύσεις πολιτιστικών και άλλων δραστηριοτήτων και αμαύρωσαν το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα.
Για την οργανωμένη αριστερά και το κοινωνικό κίνημα, αποτελεί χρέος η υπεράσπιση της δυνατότητας το Πολυτεχνείο να μένει ανοιχτό, προσβάσιμο σε όλους και, πρώτα απ’ όλα, να μην ακυρώνεται η δυνατότητα πραγματοποίησης του τριήμερου εορτασμού. Στα πλαίσια της υπεράσπισης του ανοιχτού χαρακτήρα του Πολυτεχνείου από τους φοιτητικούς συλλόγους και, παρά την επίθεση που δέχτηκαν οι σύλλογοι, με εξοπλισμό και μέσα, ακόμα και με μαχαίρι που τραυμάτισε φοιτητή, το σχέδιο αυτό δεν επιβλήθηκε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα δεν συζητάμε σε μια συνθήκη κατάργησης του τριήμερου εορτασμού.
Ομάδες με τέτοιες πρακτικές, δεν έχουν πραγματική πολιτική παρουσία ή πολιτικό περιεχόμενο και οι πρακτικές τους προφανώς δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο του α/α χώρου. Γύρω από αυτές, διαχρονικά συσπειρώνονται χουλιγκάνοι, πρόσωπα εμπλεγμένα με πρακτικές του κοινού ποινικού δικαίου, τα οποία ενδύονται τον μανδύα των «αναρχικών», προκειμένου να βρίσκουν χώρο και νομιμοποίηση για τις δραστηριότητές τους. Σε αντίθεση με όσα αναπαράγονται, η ΑΡΑΣ ουδέποτε άνοιξε μέτωπο με τον α/α χώρο, ακόμα και σε συνθήκες πολιτικής αντιπαράθεσης και πολύ σοβαρών διαφωνιών για κεντρικά επίδικα του κοινωνικού κινήματος. Ακόμα και το 2021, όταν δέχθηκαν μέλη των φοιτητικών συλλόγων, των ΕΑΑΚ και της ΑΡΑΣ επίθεση από αντίστοιχους κύκλους, η απάντηση που επιλέξαμε ήταν αυτή της πλατιάς και μαζικής πολιτικής καταγγελίας από τους φορείς του μαζικού κινήματος.
Στον αντίποδα, η ΑΡΑΣ έχει γίνει δέκτης πολλαπλών επιθέσεων, οι οποίες κλιμακώνονται τον τελευταίο χρόνο. Τα χαρακτηριστικά τους είναι συγκεκριμένα. Μέλη της ΑΡΑΣ, των ΕΑΑΚ και των Φοιτητικών Συλλόγων, αλλά και άσχετα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, έχουν χτυπηθεί και τραυματιστεί, ή έχουν γίνει απόπειρες να χτυπηθούν σε ενέδρες, έχουν μαχαιρωθεί, γυναίκες έχουν χτυπηθεί και προπηλακιστεί, φοιτητικά στέκια έχουν καταστραφεί, ενώ εργαζόμενοι έχουν πέσει θύματα σκηνοθετημένων και οργανωμένων ενεδρών ακόμα και έξω από τους χώρους δουλειάς τους. Τα περιστατικά, η δράση και τα χαρακτηριστικά αυτών των ομάδων είναι γνωστά στις συλλογικότητες και τις οργανώσεις του ευρύτερου κινήματος και έχουν καταγγελθεί από τους φορείς του μαζικού κινήματος.
Εδώ και αρκετό καιρό, έχουμε δείξει ανοχή και έχουμε απόσχει από την πλατιά καταγγελία, αναλογιζόμενοι τις ευρύτερες πολιτικές και άλλες προεκτάσεις. Ωστόσο, η αντιστροφή της πραγματικότητας ανοίγει τον ασκό του Αιόλου.
Η σύνθεση και το ποιόν των ομάδων αυτών, αποτυπώθηκε και στα καλέσματα για διάλυση, ουσιαστικά, του τριήμερου εορτασμού, την 16η Νοέμβρη [2]. Μέρα μεσημέρι – με χιλιάδες κόσμο μέσα στον ιστορικό χώρο της Πατησίων, μικρά παιδιά, ηλικιωμένους, απείλησαν ευθέως ότι πρόκειται να υπάρξει μαζική επίθεση με εξοπλισμό, χωρίς κανένα όριο και χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τις συνέπειες, τόσο στον συγκεντρωμένο κόσμο, όσο και στον ίδιο τον εορτασμό. Για να μην τους δοθεί αφορμή για να προβούν σε αυτές τις ενέργειες, που θα είχαν επιπτώσεις για τον πλατύ κόσμο που ερχόταν για να τιμήσει την εξέγερση κατά της Χούντας, αλλά και θα οδηγούσαν σε εισβολή της αστυνομίας, μέλη της ΑΡΑΣ και των φοιτητικών συλλόγων αποχώρησαν οργανωμένα από το χώρο, για την προάσπιση του τριημέρου. Από το επόμενο πρωί, η παρέμβασή μας συνεχίστηκε κανονικά. Του λόγου το αληθές αποδεικνύεται από τα δημόσια κείμενά τους, από τα συνθήματα που αφέθηκαν στο Πολυτεχνείο, τα οποία απειλούν ευθέως για δολοφονικές επιθέσεις, από τη διακίνηση φημών για την προσωπική στοχοποίηση αγωνιστών και αγωνιστριών με ενέδρες, τις απειλές που διατυπώνονται για μαχαιρώματα.
Όλα αυτά είναι γνωστά σε όσους σπεύδουν τις τελευταίες μέρες να αντιστρέψουν την πραγματικότητα, να καταγγείλουν και να διαχωριστούν, είτε υποκύπτοντας στον διαδικτυακό θόρυβο, είτε έχοντας ιδεολογικές, πολιτικές και άλλες δουλείες με αυτούς τους χώρους, είτε υπό το κράτος του φόβου ότι θα βρεθούν οι ίδιοι στο στόχαστρο τέτοιων ομάδων, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν σε ορισμένους. Ωστόσο, οι καταγγελίες αυτές, πέρα από ψευδείς είναι και υποκριτικές. Όσοι σήμερα καλύπτουν αυτές τις ομάδες και τις πρακτικές τους, όχι μόνο δημιουργούν πλήγματα στο κοινωνικό κίνημα, όχι μόνο δίνουν χώρο και νομιμοποιούν απειλές, αλλά καμία καταγγελία δεν έκαναν για τις γνωστές και δημόσια αποτυπωμένες πρακτικές αυτών των ομάδων. Αγνοούν, σαν να μην υπάρχει, το σχέδιο για τη διάλυση του τριημέρου, αλλά και το κάλεσμα της 16ης Νοέμβρη και τα χαρακτηριστικά του, που είδαν μπροστά στα μάτια τους. Αγνοούν το δημόσιο κάλεσμα σε πογκρόμ στη Θεσσαλονίκη [3] στην πορεία του Πολυτεχνείου, απέναντι σε πολιτική οργάνωση της αριστεράς και τις πολλές εκατοντάδες μέλη και φίλους της. Αλλά και παίρνουν την επιλογή, για πρώτη φορά στην ιστορία, να διασπάσουν την πορεία του Πολυτεχνείου.
Κάτι ακόμα αξιοσημείωτο, είναι η έκταση και ο ανθρωποφαγικός χαρακτήρας όσων αναπαράγονται διαδικτυακά, με αποτέλεσμα την πολλαπλή έκθεση και την αμαύρωση των διαδικασιών του λαϊκού κινήματος και του τριημέρου του Πολυτεχνείου. Γνωστοί δημοσιογράφοι και υπουργοί της κυβέρνησης, θα ζήλευαν το ζήλο ορισμένων. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι αναρτήσεις και σχόλια αναπαράγονται από κυβερνητικούς υπουργούς. Όλα τα παραπάνω είναι δείκτης έσχατου πολιτικού και ιδεολογικού κατήφορου και όσοι προβαίνουν σε τέτοιες πρακτικές, πρέπει να αναλογιστούν το μέγεθος της ευθύνης τους.
Από την πλευρά μας, δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε σε τέτοιου είδους συζητήσεις, ούτε και πρόκειται να υιοθετήσουμε κανιβαλικές πρακτικές που θέτουν στο στόχαστρο συνολικότερα το κοινωνικό κίνημα. Λογικές βεντέτας, ξεκαθαρίσματος «λογαριασμών», κατάργησης του πολιτικού χώρου άλλων πολιτικών δυνάμεων, είναι έξω από την αντίληψη και την κουλτούρα της κομμουνιστικής αριστεράς και δεν συνάδουν με το κοινωνικό και κομμουνιστικό κίνημα. Το αμέσως επόμενο διάστημα, θα προχωρήσουμε σε συλλογικές διαδικασίες πολιτικής αποτίμησης. Είμαστε ανοιχτοί σε γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο, σε κριτική και αυτοκριτική για όποιες αστοχίες, λανθασμένες εκτιμήσεις, ή παραλείψεις. Ωστόσο, η στοχοποίηση και ο θόρυβος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα ψέματα και οι αποκλεισμοί είναι στοιχεία απαράδεκτης, διαλυτικής κουλτούρας και αντίληψης. Το άνοιγμα του ασκού του Αιόλου πρέπει να τερματιστεί.
Τέλος, επισημαίνουμε ότι η ανακοίνωση που εκδόθηκε από το ΜέΡΑ25, συνιστά μία μονομερή ενέργεια, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαδικασία συλλογικής ή δημοκρατικής συζήτησης στα πλαίσια μιας πολιτικής συνεργασίας δυνάμεων της αριστεράς. Ενέργειες σαν και αυτές, που γίνονται υπό το κράτος της πίεσης, δεν συμβάλλουν συνολικότερα την προοπτική μιας ενωτικής, ριζοσπαστικής αριστεράς, η οποία είναι σήμερα απόλυτα αναγκαία.
[1] https://athens.indymedia.org/event/99282/
