22/06/2013
Η εξελισσόμενη κυβερνητική κρίση εκδηλώνεται στο φόντο α) των αντιφάσεων που καταγράφει η ίδια η αστική στρατηγική και η εξειδίκευσή της από την κυβέρνηση. H προοπτική της οικονομικής ανάκαμψης διαψεύδεται από την παρατεταμένη ύφεση, τη συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 30 % από την αρχή της κρίσης και τη μείωση της παραγωγικής ικανότητας της οικονομίας, την ίδια ώρα που το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων αφήνει ήδη μεγάλα χρηματοδοτικά κενά, όπως φαίνεται μετά και την αποτυχία στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και το ξεπούλημα σε χαμηλή τιμή άλλων οργανισμών, β) των αντιφάσεων που διαπερνούν την κυβέρνηση συνεργασίας, ενόψει των πολιτικών τομών που αυτή καλείται να αναλάβει το επόμενο διάστημα, όπως είναι η πλατιά αναδιάρθρωση του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα με μαζικές απολύσεις και καταργήσεις φορέων, νέα δέσμη μέτρων φορολογικής επιβάρυνσης και μισθολογικής συμπίεσης των εργαζόμενων στρωμάτων και πιθανότατα νέα υπογραφή μνημονίου), γ) του αυταρχικού μετασχηματισμού της κρατικής πολιτικής, ως στρατηγικής επανεμπέδωσης της ιδεολογικής και πολιτικής κυριαρχίας του συνασπισμού εξουσίας με χαρακτηριστικές εκδηλώσεις τη μετατόπιση του ιδεολογικού λόγου στην κατεύθυνση του νόμου/τάξης, την περαιτέρω μετατόπιση λειτουργιών στον εκτελεστικό και δικαστικό μηχανισμό εις βάρος του κοινοβουλίου -βλ. πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αλλά και συνολικά τη διαχείριση του ζητήματος της ΕΡΤ.
Κυρίαρχα όμως, οι πολιτικές εξελίξεις που πυροδότησε το κλείσιμο της ΕΡΤ φέρουν τη σφραγίδα της δυναμικής παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα. Σε αυτό έχουν συντελέσει ιδίως: η αποφασιστικότητα των εργαζομένων της ΕΡΤ, οι οποίοι έχουν υιοθετήσει μαχητικές αγωνιστικές πρακτικές (ανυπακοή στην κυβερνητική απόφαση και μετατροπή του ραδιομεγάρου σε κέντρο αγώνα, πλάτεμα της πάλης σε ευρύτατα ακροατήρια), σε συνδυασμό με την αλληλέγγυα κινητοποίηση από εργαζομένους του Τύπου και των ΜΜΕ – η κατ αρχήν στήριξη του αγώνα από το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς αν και με αντιφατικό και ανολοκλήρωτο τρόπο, η αυθόρμητη κινητοποίηση ευρύτατων μαζών σε όλα τα επίπεδα.
Η δυναμική των λαϊκών αντιστάσεων οδήγησε σε πολιτική απομόνωση της κυβέρνησης ενώ όξυνε τις αντιθέσεις που διαπερνούν το κυβερνητικό κέντρο και αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα αποσταθεροποίησής του. Η κυβερνητική κρίση, η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και η επικοινωνιακή αναδίπλωση της κυβέρνησης στο θέμα της ΕΡΤ, ακόμα και αν αποτελούν τακτικούς πολιτικούς ελιγμούς, φέρουν το αποτύπωμα μια πρώτης νίκης του λαϊκού κινήματος και μπορούν να αποτελέσουν ένα σημείο καμπής στην πάλη, τροποποιώντας τον συσχετισμό δύναμης. Το κυβερνητικό κέντρο θα συνεχίσει σε κάθε περίπτωση πολιτικά αποδυναμωμένο και θα επιχειρήσει από χειρότερη θέση τη συνέχιση της αναδιαρθρωτικής πολιτικής, οδηγούμενο σε μια αλληλοδιαδοχή αστάθειας, αυταρχικών μετατοπίσεων, έντασης της επιθετικότητας του και αναδιπλώσεων ανάλογα με τις κοινωνικές αντιστάσεις και την πρακτική των δυνάμεων της αριστεράς.
Φάνηκε επίσης από την εκδήλωση αλλά και την διαχείριση της κυβερνητικής κρίσης ότι οι βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις είναι σφιχταγκαλιασμένες στη μνημονιακή πολιτική και ότι δεν υπάρχει καμία ουσιαστική εναλλακτική στρατηγική που να επιδιώκει κάποιο συμβιβασμό με τα λαϊκά στρώματα ή κάποια άλλη πολιτική εκτός μνημονίου. Παρά το γεγονός ότι ο τρόπος κλεισίματος της ΕΡΤ πλήττει άμεσα σημαντικά τμήματα της εναπομείνουσας κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, αυτό παρέμεινε ουρά της πολιτικής Σαμαρά. Ακόμα και η έξοδος της ΔΗΜΑΡ από τις κυβερνητικές θέσεις καθόλου δε σηματοδοτεί τη ρήξη με τη κυβερνητική πολιτική ιδίως στο βαθμό που διαφαίνεται η στήριξη ή η ανοχή της κυβέρνησης από πλευράς της ΔΗΜΑΡ.
Είναι φανερό ότι η πολιτική αυτή δεν θα καταρρεύσει από εσωτερικές αντιφάσεις ούτε σαν «ώριμο φρούτο» μέσα από τις εκλογές. Αλλά μόνο αν έρθει αντιμέτωπη με ένα κύμα λαϊκών αγώνων, για την οργάνωση και την ανάπτυξη του οποίου είναι απαραίτητη η διαμόρφωση ενός αριστερού κοινωνικό πολιτικού μετώπου.
Η πάλη γύρω από το επιχειρούμενο κλείσιμο της ΕΡΤ έχει λάβει ήδη το χαρακτήρα κεντρικής πολιτικής σύγκρουσης και θα διανύσει στο εξής την πιο αποφασιστική καμπή της: είναι αναγκαίο τώρα να στηριχθεί ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ, με το συντονισμό των συνδικάτων και σωματείων βάσης, με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων της αριστεράς, με το περαιτέρω πλάτεμα των κινητοποιήσεων και με το όπλο της γενικής απεργίας με πολιτικό στόχο την ανατροπής της κυβέρνησης.
Πρέπει να αναδειχθεί το καθήκον περιφρούρησης της απεργίας και των εγκαταστάσεων του ραδιομεγάρου, με στόχο την έμπρακτη υπεράσπισή του σε περίπτωση προσπάθειας βίαιης εκκένωσης από τις δυνάμεις καταστολής. Ιδιαίτερα μετά την απειλή για εκκένωση της ΕΡΤ που εκτόξευσε με εντολή του Σαμαρά, ο Υπουργός Οικονομικών Στουρνάρας αποτελεί καθήκον του εργατικού, του συνδικαλιστικού κινήματος, των δυνάμεων της αριστεράς να στηρίξουν πολιτικά και οργανωτικά τις καταλήψεις της ΕΡΤ και να αποτρέψουν την εισβολή των δυνάμεων καταστολής.
Είναι, τέλος, η συγκυρία όπου πρέπει να αναζητηθούν τα σημεία ρήξης με την αστική στρατηγική και διαμόρφωσης πεδίων σύγκλισης των πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς σε μετωπική πολιτική κατεύθυνση με στόχο την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας για: τη κατάργηση των μνημονίων, την έξοδος από την ΟΝΕ και από την ΕΕ, η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των παραγωγικών μονάδων στρατηγικής σημασίας και η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής κοινωνικής στρατηγικής εις όφελος των εργαζόμενων τάξεων.
