- Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αποτυπώνουν συντηρητική στροφή στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Πανευρωπαϊκά καταγράφεται υποχώρηση των δυνάμεων της αριστεράς και ειδικά όσων πολιτικών δυνάμεων επιχειρούσαν, έστω και με αντιφατικό τρόπο, να εκφράσουν τα συμφέροντα των λαϊκών τάξεων. Η Ευρωομάδα της Αριστεράς χάνει περίπου το 27% των εκλεγμένων ευρωβουλευτών, ενώ στο εσωτερικό της ισχυρές της συνιστώσες όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ή και το βασικό τμήμα του Die Linke, έχουν ενσωματωθεί σε μία στρατηγική «ηπιότερου νεοφιλελευθερισμού». Δυνάμεις με περισσότερο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, όπως η «Ανυπότακτη Γαλλία», ή οι αντικαπιταλιστικές τάσεις των Podemos ή το Μπλόκο στην Πορτογαλία, κατέγραψαν υποχώρηση.
- Παράλληλα, υποχωρούν οι δύο βασικοί πολιτικοί πόλοι του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος και της σοσιαλδημοκρατίας και καταγράφεται άνοδος ενός αντιδραστικού ακροδεξιού ρεύματος, το οποίο καταγράφεται ως «ευρωσκεπτικιστικό». Όμως, η άνοδος αυτή δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο προβλεπόταν, ούτε αυτό το ρεύμα αμφισβητεί επί της ουσίας τη νεοφιλελεύθερη διεθνοποίηση του κεφαλαίου που συμπυκνώνει η Ε.Ε. Το ρεύμα αυτό με αντιφατικά χαρακτηριστικά και ανταγωνισμούς μεταξύ των διάφορων τάσεων και ομάδων, α) επιχειρεί να ενσωματώσει την δυσαρέσκεια κοινωνικών στρωμάτων, μετατοπίζοντας πλευρές της πολιτικής συζήτησης σε ζητήματα νόμου και τάξης, μετανάστευσης και ανάδειξης της «εθνικής ταυτότητας», β) να διαπραγματευτεί επί μέρους συμφωνίες, και ρυθμίσεις στο εσωτερικό της Ε.Ε. που αντανακλούν διαφορετικά συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου.
- Στην Ελλάδα τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών δημιουργούν νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή και αποκρυσταλλώνουν μία βαθύτερη συντηρητική πολιτική και ιδεολογική μεταστροφή που ήταν ορατή τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Ειδικά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών καταγράφουν μεγάλη άνοδο της δεξιάς, σε όλες τις εκφάνσεις της, καθώς και την αναστήλωση της Ν.Δ. ως βασικού αστικού κόμματος εξουσίας. Με την προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών διαμορφώνονται οι όροι για την περαιτέρω ενίσχυση της Ν.Δ., η οποία διατηρεί μία σημαντική δεξαμενή και προς τα δεξιά της και προς το κέντρο. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, αν συνδυαστούν με τα αποτελέσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου η Ν.Δ. θα βρεθεί επικεφαλής της μεγάλης πλειοψηφίας των δήμων και των περιφερειών, δημιουργούν κινδύνους σταθεροποίησης της πολιτικής σκηνής, με κεντρική τη θέση της Ν.Δ.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σημαντικές απώλειες παρά το γεγονός ότι διατήρησε σημαντικό όγκο των δυνάμεων του, όμως σε επίπεδα χαμηλότερα από τα αναμενόμενα. Προκηρύσσοντας τις βουλευτικές εκλογές και έχοντας κάποιες εφεδρείες στα αριστερά και προς το κέντρο, επιχειρεί υπό το φάσμα της επιθετικής πολιτικής της Ν.Δ. να διαμορφώσει ένα εκλογικό μπλοκ που θα του επιτρέψει να διατηρήσει μία σταθερή θέση στην πολιτική σκηνή, ως προοδευτικός πόλος του διπολικού σκηνικού. Ωστόσο το γεγονός ότι στη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε ρόλο κυρίως η διαχείριση του κρατικού μηχανισμού, ενώ ποτέ δεν κατάφερε να αναπτύξει οργανικές σχέσεις με τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, διαμορφώνει ερωτηματικά για την μακροπρόθεσμη σταθερότητα του πολιτικού μπλοκ του.
- Το ΚΙΝΑΛ περιορίζεται σε ένα συμπληρωματικό ρόλο προς τη Ν.Δ.. Ως προς τα άλλα ενδιάμεσα κόμματα (Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ κ.λπ.) που λειτούργησαν σαν αναχώματα για την στροφή προς τα αριστερά την περίοδο της κρίσης του παραδοσιακού δικομματισμού, ο ρόλος τους φαίνεται ότι εξαντλήθηκε.
- Η αναδιάταξη της πολιτικής σκηνής που θα επέλθει στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, σχετίζεται με τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Ο σοσιαλφιλελεύθερος μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε ένα κύμα απογοήτευσης και απονομιμοποίησης της αριστεράς. Η επιβολή των μνημονίων, στην οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε αποφασιστικά, δημιούργησε κοινωνικές εξελίξεις, οι οποίες είχαν πολιτικά και ιδεολογικά αποτελέσματα σε συντηρητική κατεύθυνση. Την πολιτική και εκλογική αλλαγή προς τα αριστερά της περιόδου 2010 – 2015 ως αντίδραση των λαϊκών τάξεων την αρχική περίοδο εφαρμογής των μέτρων, ακολουθεί η πολιτική και ιδεολογική στροφή προς τα δεξιά της περιόδου 2016-2019, εκτός των άλλων, ως υλική επίπτωση της εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων. Η Ν.Δ. αναστηλώθηκε όχι μόνο εκλογικά αλλά και ιδεολογικά, διαμορφώνοντας μία ιδιαίτερα επιθετική και αποενοχοποιημένη ατζέντα σκληρού νεοφιλελευθερισμού και επιθετικής αντιμετώπισης των μελλοντικών αντιστάσεων αλλά και ολόκληρων κοινωνικών κατηγοριών.
- Τα αποτελέσματα αυτά σηματοδοτούν την ολοκλήρωση ενός πολιτικού κύκλου που άνοιξε με την οξύτατη κρίση εκπροσώπησης που διαμόρφωσαν τα πρώτα μνημόνια. Η Ν.Δ. επανέρχεται σταθεροποιημένη στην πολιτική σκηνή, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ, η άκρα δεξιά έχει ενισχυθεί, ενώ συνολικά οι δυνάμεις της αριστεράς βρίσκονται σε θέσεις υποχώρησης σε σύγκριση με το διάστημα πριν από την έναρξη αυτού του πολιτικού κύκλου.
- Η αριστερά υπέστη σημαντική ήττα σε αυτές τις εκλογές. Παρά την εφαρμογή των μνημονίων και την κοινωνική πόλωση, η αντι-ΕΕ αριστερά στις ευρωεκλογές έλαβε ένα ποσοστό της τάξης του 8% (αν σε αυτή συμπεριλάβουμε κατά κάποιον τρόπο την Πλεύση Ελευθερίας). Η μεγαλύτερη κρίση του ελληνικού καπιταλισμού μετά τον πόλεμο, που συνοδεύτηκε από ένα κύμα αγώνων, την απονομιμοποίηση των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας, και τη μαζική εκλογική στροφή προς τα αριστερά της περιόδου 2010-2015, δεν οδήγησε στην ενίσχυση των πιο ριζοσπαστικών τάσεων.
- Τα αποτελέσματα του ΚΚΕ αναδεικνύουν υποχώρηση της επιρροής του σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2014, ενώ σε σχέση με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 εμφανίζεται στα ίδια επίπεδα ψήφων και ποσοστού. Ωστόσο πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι πιο χαλαρή σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές και ότι, από τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ, δεν κέρδισε τίποτα. Αντίστοιχα μεγάλη ήταν η συρρίκνωση της επιρροής του στις περιφερειακές εκλογές σε σχέση με αυτές του 2014.
- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την πλευρά της, σταδιακά επανέρχεται στα επίπεδα της αρχικής της εκλογικής επιρροής, πριν από την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης του 2010 – 2012. Όχι μόνο δεν κατάφερε να ενισχύσει τις δυνάμεις της παρά την διαρροή 700.000 ψηφοφόρων από το ΣΥΡΙΖΑ και 123.000 από τη ΛΑΕ, αλλά υποχωρεί σε σχέση με τις βουλευτικές του Σεπτεμβρίου του 2015. Πολύ σημαντική είναι η υποχώρηση σε επίπεδο εκλογικής επιρροής στις Περιφέρειες, όπως και η πτώση των περισσότερων δημοτικών σχημάτων στα οποία παρεμβαίνει αυτοτελώς, σε σχέση με τις εκλογές του Μαΐου του 2014. Ακόμα περισσότερο και από το ΚΚΕ, που είχε μία καθαρή πολιτική επιδίωξη, να διατηρήσει τη συνοχή του και τη θέση του στην πολιτική σκηνή απορρίπτοντας κάθε συνεργασία με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέτυχε στην δεκαετή πορεία της να επιδράσει στην εκρηκτική κρίση πολιτικής εκπροσώπησης των λαϊκών τάξεων.
- Η εκλογική επίδοση του ΜΕΡΑ 25 και της Πλεύσης Ελευθερίας αντανακλά, από τη μία πλευρά, ότι υπάρχει ένα δυναμικό, το οποίο επιθυμούσε να εκφράσει αριστερή διαμαρτυρία σε σχέση με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτή η διαμαρτυρία, σε μεγάλο βαθμό προσανατολίστηκε σε προσωποπαγή σχήματα με όρους μιντιακής αναγνώρισης και με βάση προγράμματα (κυρίως του ΜΕΡΑ 25) που έχουν ένα ευρωενωσιακό προσανατολισμό και παραπέμπουν στο αρχικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, πριν την υπογραφή των μνημονίων, που οδήγησε σε εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα. Η ενίσχυση αυτών των κομμάτων αποτυπώνει μία δεξιά στροφή και στο εσωτερικό της αριστεράς, που αντανακλά την ευρύτερη συντηρητική αλλαγή.
- Η ΛΑΕ υπέστη μία βαριά πολιτική ήττα. Όχι μόνο δεν αύξησε την εκλογική της επιρροή, μη προσελκύοντας κάτι από τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μάλιστα ο κύριος όγκος της εκλογικής της επιρροής του Σεπτεμβρίου του 2015 κατευθύνθηκε σε άλλα κόμματα, έτσι ώστε ουσιαστικά η παρουσία της στην πολιτική σκηνή να τίθεται υπό αίρεση.
- Το εκλογικό αποτέλεσμα της ΛΑΕ δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Συμπυκνώνει διαδοχικά πολιτικά λάθη και λανθασμένες εκτιμήσεις και μία αποδιαρθρωτική δημόσια πολιτική παρουσία. Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, το μεγαλύτερο πολιτικό λάθος, που βαρύνει την ηγετική ομάδα της ΛΑΕ, αφορούσε στην εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετώπιζε άμεσα μία ανοιχτή κρίση εκπροσώπησης και ότι επέκειντο πολιτικές εξελίξεις (κατά βάση, εκλογές). Η εκτίμηση αυτή, οδήγησε σε μία πολιτική συνεχούς εκλογικής «ετοιμότητας», υπερπροβολής του γραμματέα (ως του μόνου «αναγνωρίσιμου» προσώπου), αδιαφορίας για την σε βάθος ανασυγκρότηση πολιτικού και οργανωτικού μηχανισμού και συγκράτησης των παρεμβάσεων στους επιμέρους συνδικαλιστικούς, νεολαιίστικους και τοπικούς χώρους, όπως και αδιαφορίας για την προσέλκυση ή και την διατήρηση ενός δυναμικού το οποίο προερχόταν από το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεως, η υποχώρηση του κινήματος, οι πολλαπλώς προβληματικές στάσεις των άλλων δυνάμεων της αριστεράς που απέρριπταν τις προτάσεις της ΛΑΕ για συνεργασία και αντιμετώπισαν με επιθετικότητα την αριστερή στροφή που έκανε, δημιούργησαν μία περαιτέρω οριοθέτηση των προσπαθειών της. Ωστόσο, η ΛΑΕ δεν μπόρεσε να διαχειριστεί αυτά τα δεδομένα.
- Το δεύτερο λάθος της ΛΑΕ, μετά τις εκλογές του 2015, ήταν ότι δεν μπήκε σε μία διαδικασία ανανέωσης της ηγετικής ομάδας, ώστε να μπορέσει να δώσει ένα τόνο συσπείρωσης στην ευρύτερη αριστερά και ένα στίγμα ανανέωσης προσώπων και αντιλήψεων. Σημαντικό ρόλο έπαιξε μία ιδιότυπη δυαδική κατάσταση που αποτυπωνόταν στον δημόσιο λόγο της ΛΑΕ. Έτσι, όλο και περισσότερο είχε αντιφατικά και συγκρουόμενα χαρακτηριστικά, ενώ στην δημόσια παρουσία θολωνόταν ή και διαστρεβλωνόταν μια γραμμή αριστερής συμμαχίας με αναφορά σε συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες. Η αποφασιστική τομή μεταξύ των αντικρουόμενων προσεγγίσεων διαμορφώθηκε όταν, με αφορμή το μακεδονικό, ο δημόσιος λόγος της ΛΑΕ, όπως εκφραζόταν αποκλειστικά από τον γραμματέα, επιχείρησε να απευθυνθεί σε ένα συντηρητικό ακροατήριο με όρους διχοτόμησης μεταξύ «εθνικής υπερηφάνειας» και «εθνικής προδοσίας». Την ίδια στιγμή, κάτι καθόλου αμελητέο όπως έδειξαν οι επιδόσεις του ΜΕΡΑ25, η δημόσια παρουσία της ΛΑΕ, με όρους πολιτικούς και αισθητικούς, όχι μόνο την απέκοπτε από τους αριστερούς ψηφοφόρους αλλά και από ευρύτατες κοινωνικές κατηγορίες, όπως οι νέοι, ή οι πολίτες με προοδευτικούς προβληματισμούς.
- Η ΛΑΕ πρέπει μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών να προχωρήσει σε συνολική και ριζική αλλαγή κατεύθυνσης και φυσιογνωμίας. Εντός της ΛΑΕ, αλλά και στον περίγυρό της, υπάρχει ευρύ, αξιόλογο στελεχιακό δυναμικό, με στράτευση χρόνων, ή και δεκαετιών στην πολιτική αριστερά και στους αγώνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περιφερειακές κινήσεις που υποστήριξε είχαν μία επίδοση αρκετά πιο αξιόλογη από αυτή των ευρωεκλογών, λαμβάνοντας 90.000 ψήφους και 1,7 % σε πανελλαδικό επίπεδο. Χωρίς αυτό να μπορεί να αντιστοιχηθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή, αποτελεί ένα δείκτη μίας σχετικής πολιτικής επιρροής. Το δυναμικό αυτό, αλλά και το τμήμα του κόσμου που αναμένει ακόμα αριστερές, ριζοσπαστικές, ενωτικές απαντήσεις, πρέπει να διατηρηθεί ενεργό και να ανασυγκροτηθεί, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των μεγάλων πιέσεων που θα διαμορφωθούν το επόμενο διάστημα.
- Ωστόσο, για να καταστεί αυτό εφικτό, υπάρχουν ορισμένες πολιτικές προϋποθέσεις:
Α) Η αλλαγή της δημόσια πολιτικής παρουσίας της ΛΑΕ. Είναι απαραίτητη η εκφορά ενός ριζοσπαστικού, αριστερού λόγου, χωρίς αντιφάσεις, ταλαντεύσεις και «χρωματισμούς». Η ίδια σαφήνεια απαιτείται και στο ερώτημα των συμμαχιών. Η ορθή στάση είναι η απεύθυνση σε αριστερές, ριζοσπαστικές δυνάμεις, σε προγραμματική βάση ή συγκεκριμένους τακτικούς στόχους, χωρίς καμία αμφιταλάντευση προς «δημοκρατικά, πατριωτικά» μέτωπα ή αντιλήψεις.
Β) Η συνολική αυτοκριτική και η αναγνώριση των αιτιών που, ήδη από την αρχή της πορείας της ΛΑΕ διαμόρφωναν αντιφάσεις και προβλήματα, αλλά και εκείνων που οδήγησαν στην δραματική μείωση της πολιτικής επιρροής της.
Γ) Η αλλαγή της ηγεσίας, τόσο σε επίπεδο προσώπων, όσο και σε επίπεδο λειτουργίας. Χρειάζεται ανανέωση σε στελεχιακό επίπεδο, αλλά και συνολική στροφή σε ένα μοντέλο συλλογικής ηγεσίας και εκπροσώπησης που δεν θα επιτρέπει να εμφανισθεί ξανά στο μέλλον το φαινόμενο της αντίληψης των πολιτικών ρόλων ως μονοπρόσωπων οργάνων, ή της δυαδικότητας στην έκφραση της κατεύθυνσης και του λόγου της ΛΑΕ.
- Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η ΛΑΕ πρέπει να δώσει την μάχη των εθνικών εκλογών. Έχοντας επίγνωση ότι η ενίσχυση των διλημμάτων και της πόλωσης θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις σε όλες τις τάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, ο αναχωρητισμός και η αποφυγή της μάχης θα έχει αρνητικά αποτελέσματα.
- Θα ήταν χρήσιμο η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές να συνδυασθεί με μία κατεύθυνση συμμαχίας, πρωτίστως μεταξύ των αριστερών, ριζοσπαστικών συλλογικοτήτων και τάσεων. Έστω και την ύστατη στιγμή, είναι απαραίτητο τα ρεύματα και οι συλλογικότητες της ριζοσπαστικής αριστεράς να αντιληφθούν ότι η διαμόρφωση μίας ενωτικής κατεύθυνσης και η κατάκτηση καλύτερων θέσεων μάχης, είναι εργαλεία για το κοινωνικό κίνημα στην επόμενη φάση, όπου θα επιχειρηθούν σαρωτικές επιθέσεις από μία ακραία νεοφιλελεύθερη και δεξιά κυβέρνηση. Ακόμα και εάν είναι αμφίβολο αν υπάρχει αυτή η αντίληψη και η διάθεση από τις υπόλοιπες δυνάμεις, η ΛΑΕ θα πρέπει να απευθύνει κάλεσμα σε αυτή την κατεύθυνση.
- Ως προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές, σε μικρότερο βαθμό, αποτυπώθηκαν ανάλογες αδυναμίες όπως και στις ευρωεκλογές. Παρότι η κάθοδος σχημάτων που υποστηρίζονταν από τη ΛΑΕ σχεδόν σε όλες τις περιφέρειες και σε ένα σύνολο δήμων αναδεικνύει ότι υπήρχε και υπάρχει ένα πολιτικά στρατευμένο δυναμικό, με υπαρκτή κοινωνική γείωση σε συγκεκριμένους χώρους, που θα είχε τη δυνατότητα να διεισδύσει σε ευρύτερα ακροατήρια, η δυνατότητα αυτή δεν αξιοποιήθηκε πλήρως, από την έλλειψη έγκαιρης πολιτικής κατεύθυνσης σε σχέση με την οργάνωση των επιμέρους παρεμβάσεων σε ένα σύνολο χώρων. Επιπλέον, ιδιαίτερα στις Περιφέρειες, τα σχήματα που υποστήριξε η ΛΑΕ χρεώθηκαν και τη συνολικότερη πολιτική φθορά της κεντρικής πολιτικής της παρουσίας. Όπου υπήρξαν πολιτικά ανοίγματα (Δυτική Ελλάδα, Β. Αιγαίο), ή υπήρχε μία συστηματική παρέμβαση όλο το προηγούμενο διάστημα (Πελοπόννησος, Ιόνιο κ.α.), τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα θετικά με βάση τα γενικότερα πολιτικά δεδομένα. Αντίστοιχα το αποτέλεσμα στην Περιφέρεια Αττικής καταδεικνύει, εκτός των άλλων, ότι μπορούν να συγκροτηθούν εξ αρχής παρεμβάσεις που να έχουν διεισδυτικότητα με ένα πιο φρέσκο λόγο.
- Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών στο σύνολό τους διαμορφώνουν βάσεις για τη συγκρότηση το επόμενο διάστημα ενός δικτύου αιρετών και αυτοδιοικητικών σχημάτων και παρεμβάσεων, που θα είναι κρίσιμες για την επόμενη περίοδο. Πρωτίστως, πρέπει να αντληθεί ως συμπέρασμα ότι είναι αναγκαία η συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων στην αυτοδιοίκηση, όπου οι διαφοροποιήσεις σε επίπεδο λόγου και πολιτικής τακτικής είναι μικρές, αλλά και ότι η επενέργεια στην διαμόρφωση των συσχετισμών είναι αποτέλεσμα διαρκούς παρέμβασης και αγώνα, και οικοδόμησης πραγματικών οργανικών σχέσεων με τις εργαζόμενες τάξεις.
- Στον β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, το σκηνικό της αντιπαράθεσης, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν αφορά σε διαφορετικές κατευθύνσεις ή στρατηγικές, αλλά το ερώτημα συμπυκνώνεται στα πρόσωπα που θα ηγηθούν της επιβολής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής σε δήμους και περιφέρειες. Στο δεύτερο γύρο προτείνουμε να μη στηριχθεί κανείς από όσους διαχειρίζονται τις μνημονιακές πολιτικές στην αυτοδιοίκηση. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στους πέντε δήμους, όπου στον β’ γύρο συμμετέχει η Λαϊκή Συσπείρωση, ιδιαίτερα στον δήμο Πατρέων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, θα υποστηρίξουμε κριτικά, αναγνωρίζοντας την σημασία της ύπαρξης αριστερών αντιλήψεων και πρακτικών στην τοπική αυτοδιοίκηση, παρά το γεγονός ότι η γενικότερη και ειδικότερη πολιτική του ΚΚΕ χαρακτηρίζεται από τεράστια λάθη και προβλήματα και έχει καθοριστική ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της αριστεράς και του λαϊκού κινήματος.
31/05/2019
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
