Αναδημοσιεύουμε άρθρο – παρέμβαση υποψηφίων βουλευτών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ για τις εκλογές και την επόμενη μέρα.
Για να υπάρξουν ανατροπές, για να δικαιωθούν οι προσδοκίες χρειάζεται συγκροτημένο λαϊκό κίνημα, αποτελεσματικό πρόγραμμα και μετωπική αριστερά που συγκρούεται.
Μετά από 5 χρόνια άγριας λεηλασίας και καταστροφής της χώρας και του λαού, στις εκλογές της 25ης Γενάρη θα έχουμε μια σημαντική πολιτική αλλαγή. Οι καθαρόαιμες μνημονιακές δυνάμεις θα ηττηθούν και ένα κόμμα της αριστεράς θα αναλάβει τη διακυβέρνηση. Η οργή και το αίτημα για τιμωρία του πολιτικού συστήματος και οι αντιμνημονιακοί αγώνες -κυρίως της διετίας 2010-2012- έθεσαν τις βάσεις για αυτήν την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Μια ανατροπή όμως, που με βάση την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για μια διέξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων, ενώ, το πιο πιθανό σενάριο είναι αυτό της ενσωμάτωσης ενός μεγάλου μέρους της αριστεράς στο σύστημα και της προσαρμογής του λαού σε μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών και απαιτήσεων. Μια ανατροπή που δεν μπορεί να εγγυηθεί ακόμα κι αυτά τα ψίχουλα που υπόσχεται για μερικές πολύ εξαθλιωμένες ομάδες του πληθυσμού, που δεν μπορούν να υλοποιηθούν όσο παραμένει δέσμια των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και του τριγώνου Βρυξέλλες-Φρανκφούρτη-Βερολίνο. Είναι λοιπόν η κατάσταση μη αναστρέψιμη;
Όρος για να μην ηττηθεί η ελπίδα και να μην οδηγηθούμε εκεί είναι η ενεργοποίηση του λαού την επόμενη μέρα. Όρος είναι ο μαζικός ξεσηκωμός απέναντι στους εκβιαστές-δανειστές, απέναντι στη φτώχεια και την ανεργία που δεν θα φύγουν μαζί με 
τον Σαμαρά.
Όρος για να μην ηττηθεί η ελπίδα είναι η οικοδόμηση μιας αριστεράς που θα αντιστέκεται σε αυτήν την ενσωμάτωση, θα αντιστέκεται στο «να συνηθίσουμε» τη μνημονιακή κοινωνία, θα έχει μαζική απεύθυνση με πρόταση για διέξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων, πρόταση για μια διαφορετική Ελλάδα, της εργασίας, της δημιουργίας, της αξιοπρέπειας.
Ένα μικρό βήμα προς αυτήν την αριστερά είναι η εκλογική-πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΜΑΡΣ.
Έχουμε ανάγκη μια διαφορετική αριστερά που θα αποφύγει τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Μια αριστερά που για να δημιουργήσει το νέο θα αλλάξει η ίδια, θα κάνει την έμπρακτη αυτοκριτική της για τις πρωτοβουλίες που δεν πήρε μέσα στην κρίση.
Τρία είναι τα βασικά στοιχεία ταυτότητας αυτής της αριστεράς.
1. Αναγνωρίζει στην ΕΕ και στη συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη και το πρόβλημα και τη λύση. Το ευρώ ήταν το που χρησιμοποιήθηκε σαν απειλή για να μπούμε στα μνημόνια, το ευρώ θα χρησιμοποιηθεί πάλι σαν εκβιασμός και άλλοθι οπισθοχώρησης των «διαπραγματευτών» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ είναι αυτό που κάνει αδύνατο απαγορευτικό ένα αριστερό πρόγραμμα ανασυγκρότησης από τα μνημονιακά αποκαϊδια της εργασίας, της υγείας, της παιδείας, ανατροπών στο ίδιο το κράτος.
2. Είναι μια αριστερά λαϊκή, μετωπική και με στρατηγικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού. Δεν μένει σε ιδεολογικές εκκλήσεις για μια λαϊκή ή εργατική εξουσία, αλλά παίρνοντας υπόψη τις βασικές αντιθέσεις και τη συνείδηση του λαού προτείνει -σε κάθε συγκυρία- ένα μεταβατικό πρόγραμμα διεκδικήσεων και τομών. Και με βάση το πρόγραμμα αυτό καλεί σε πλατύ πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο για την εφαρμογή του – και όχι γύρω από τον εαυτό της.
3. Είναι μια αριστερά των ρήξεων. Που πιστεύει ότι οι μεγάλες αλλαγές γίνονται με τη συμμετοχή των μαζών και τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα, και όχι με τη «θεσμική» διαχείριση. Που θεωρεί ότι οι φιλολαϊκές αλλαγές γίνονται μέσα από τομές και ρήξεις με το σύστημα και όχι βαθμιαία και με μικροαλλαγές. Που δεν ξεχνάει ότι η αριστερά άλλαξε τον κόσμο μέσα από εξεγέρσεις, επαναστάσεις, λαϊκούς ξεσηκωμούς, και μεταλλάχθηκε η ίδια σε κάτι άλλο όταν όλα αυτά τα αποκήρυξε.
Όλα δείχνουν ότι η καπιταλιστική κρίση είναι βαθιά. Ότι η κρίση στην ευρωζώνη είναι δομική και δεν θα λυθεί με τις ασπιρίνες του Ντράγκι. Ότι η φτώχεια, η ανεργία, τα λαϊκά προβλήματα, η ευρω-επιτροπεία, έστω με μικρές διορθώσεις, θα είναι εδώ και μετά τις 25/01. Μετά τις 25 Γενάρη ο αγώνας για τη λαϊκή επιβίωση θα είναι όσο ποτέ επίκαιρος και συνδεδεμένος με τον αγώνα για την ανατροπή αυτού του κοινωνικού συστήματος, για ανεξαρτησία, για μια καλύτερη αυριανή κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.
Η ύπαρξη μιας διαφορετικής αριστεράς είναι το βασικό όπλο σε αυτόν τον αγώνα.
Η πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ είναι ένα πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση εκείνου του αναγκαίου αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου που θα δοκιμάσει να συμβάλλει στην οικοδόμηση αυτής της άλλης Αριστεράς. Με ακόμη πιο συστηματική κοινή δουλειά και δράση μέσα στα κινήματα και τα πολιτικά μέτωπα. Με ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου. Με βάθεμα των προγραμματικών επεξεργασιών για τον άλλο δρόμο. Σε αυτή την υπόθεση πρέπει να στρατευτούν όλες οι δυνάμεις, οι συλλογικότητες και οι αγωνιστές που αναγνωρίζουν ότι η ρήξη με το χρέος και την ΕΕ και η στήριξη στον οργανωμένο αγωνιζόμενο λαό είναι οι αναγκαίες αφετηρίες οποιασδήποτε αριστερής πολιτικής.
Στις 25 Γενάρη, η ψήφος στη συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ είναι ώθηση για μια τέτοια αριστερά.
Αργυροπούλου Βασιλική, Α’ Θεσσαλονίκης
Γαλάνης Νίκος, Α΄ Αθήνας
Γρηγορίου Πέτρος, Ιωαννίνων
Δινοπούλου Βαϊα, Χανίων
Δρίτσας Σπύρος, Β’ Αθήνας
Ζιαζιάς Δημήτρης, Αχαΐας
Κατσούλας Στάθης, Β’ Αθήνας
Κουδέρης Παναγιώτης, Β’ Θεσσαλονίκης
Κυριακίδης Νίκος, Α΄ Θεσσαλονίκης
Κωστόπουλος Κώστας, Πέλλας
Μαρκάτης Λευτέρης, Κέρκυρας
Μαρούδας Διονύσης, Ρέθυμνο
Μιχαηλίδου Ναταλία – Δήμητρα, Β’ Θεσσαλονίκης
Μπέλμπας Χρήστος, Χανίων
Μπιλιανού Τέτα, Αχαϊας
Παπακανάκης Νίκος, Ηρακλείου
Παυλόπουλος Γιώργος, Α’ Αθήνας
Ράμμος Δημήτρης, Νομού Αττικής
Σακελλαρόπουλος Σπύρος, επικρατείας
Σαμδάνης Κωνσταντίνος, Α’ Θεσσαλονίκης
Σαραφιανός Δημήτρης, Α’ Αθήνας,
Σωτήρης Παναγιώτης, Β’ Αθήνας
Τσίχλη Μαριάνα, Β’ Αθήνας
Χαιρόπουλος Κώστας, Νομού Αττικής
