Α) Σημεία για τη διεθνή συγκυρία
Α1. H καπιταλιστική κρίση που σοβεί τα τελευταία έξη χρόνια, δεν έχει ξεπεραστεί συνολικά έτσι ώστε να υπάρξει ένας νέος κύκλος μακροπρόθεσμης και βιώσιμης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Παρά το γεγονός ότι η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί σε σχέση με τα δύο πρώτα χρόνια της κρίσης, o νεοφιλελευθερισμός βρίσκεται σε φάση στασιμότητας και διαπερνάται από αντιφάσεις. Από αυτή τη στασιμότητα δεν είναι εύκολο να ξεφύγει χωρίς σημαντικούς μετασχηματισμούς του καθεστώτος συσσώρευσης, κυρίως χωρίς ένα νέο τεχνικό υπόδειγμα που να δώσει ώθηση στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και στην ανάπτυξη της κερδοφορίας σε συγκεκριμένους οικονομικούς κλάδους, ώστε να λειτουργήσουν ως ατμομηχανές ενός νέου αναπτυξιακού κύκλου.
Α2. Ωστόσο, παρά τη σοβούσα κρίση, ο ταξικός συσχετισμός δύναμης στο εσωτερικό των αναπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών είναι τέτοιος που σε πολλές από αυτές τις χώρες αυξάνεται η μάζα των κερδών ενώ σε ορισμένες αυξάνεται και το ποσοστό κέρδους. Πρόκειται όμως για μία μη τυπική ανάκαμψη, αφού η αύξηση της μάζας των κερδών δεν συνοδεύεται από α) μία αντίστοιχη αύξηση των ρυθμών συσσώρευσης του κεφαλαίου β) μία αξιόλογη αύξηση της απασχόλησης.
Παρά τις ρυθμιστικές παρεμβάσεις των καπιταλιστών μέσα στην κρίση, ορισμένες από τις σταθερές της δεύτερης φάσης του νεοφιλελευθερισμού όπως ο μειωμένος ρυθμός συσσώρευσης, η τεράστια αύξησης της αξίας χρηματοοικονομικών στοιχείων, η διανομή μερισμάτων αντί της συσσώρευσης του κεφαλαίου, η αύξηση της αξίας των μετοχών και των ακινήτων, επανέρχονται στο προσκήνιο.
Για να διαβάσετε περισσότερα πατήστε εδώ.
