Η νεολαία έχει το δίκιο. Μπορεί και σήμερα να νικήσει!
Η κυβέρνηση προωθεί με ρυθμούς fast track το πιο επιθετικό νομοσχέδιο για την δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση στα χρονικά της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση χωρίς αιδώ αξιοποιεί την πανδημία ως ευκαιρία για να επιβάλει αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που αποτελούν την πιο καθαρή μορφή αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού που αντιμετώπισε ποτέ το κίνημα της νεολαίας, μαθητικό και φοιτητικό, μέχρι σήμερα.
Όχι μόνο το νομοσχέδιο προωθείται για «διαβούλευση» και ψήφιση εν μέσω πανδημίας και λοκντάουν με περιορισμούς μετακίνησης και συνάθροισης, αλλά επιπλέον, η κυβέρνηση έχει φροντίσει να κρατήσει κλειστά τα πανεπιστήμια από το Μάρτιο με προφανείς σκοπούς. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα πανεπιστήμια είναι ο μόνος χώρος που παραμένει κλειστός με την αφορμή της πανδημίας χωρίς διαλείμματα. Ενώ η κυβέρνηση άνοιξε τον τουρισμό, το λιανεμπόριο, αλλά και τα σχολεία χωρίς πρόβλεψη για μικρότερα τμήματα, ενώ οι εργαζόμενοι συνωστίζονται καθημερινά σε ακατάλληλους για την προστασία της υγείας χώρους, δεν ανοίγουν τα πανεπιστήμια εδώ και δέκα μήνες, όταν έχουν αντικειμενικά πολύ πιο κατάλληλες κτηριακές υποδομές και αμφιθέατρα, λιγότερες εκπαιδευτικές ώρες καθημερινά και μικρότερη συγκέντρωση φοιτητών ανά τμήμα. Πρόκειται για μεθόδευση της κυβέρνησης η οποία σκοπεύοντας από την αρχή να φέρει έναν τέτοιο αντιδραστικό νόμο στην εκπαίδευση επιχείρησε να ακυρώσει και αδρανοποιήσει με αυτόν τον τρόπο τους όρους συγκρότησης φοιτητικών αντιστάσεων και τις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων. Αλλά και στο μαθητικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση προώθησε σειρά τιμωρητικών μέτρων σωφρονισμού με σκοπό να λειτουργήσουν παραδειγματικά, όπως η επιβαλλόμενη «απουσία» από την τηλεεκπαίδευση, αλλά και το κύμα κλήσεων μαθητών στην ασφάλεια και την ποινική μεταχείριση των σχολικών καταλήψεων.
Είναι, λοιπόν, σαφές ότι η κυβέρνηση προετοιμάστηκε όλο το προηγούμενο διάστημα για να επιχειρήσει σήμερα να ψηφίσει τον πιο αντιδραστικό νόμο της μεταπολίτευσης. Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ένα σύνολο τομών που δεν είναι ασφαλώς νέες, αλλά αποτελούν τους ευσεβείς πόθους όλων των νεοφιλελεύθερων σταυροφόρων της εκπαίδευσης σε ολόκληρη την ιστορία της μεταπολίτευσης. Έτσι, προβλέπει συγκεκριμένα διαγραφές φοιτητών στα ν+ν/2 έτη, πειθαρχική μεταχείριση των φοιτητών, έλεγχο της εισόδου στα πανεπιστήμια με ηλεκτρονικά- ψηφιακά μέσα. Αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά. Συμπληρώνεται από την θέσπιση πανεπιστημιακής αστυνομίας και ειδικών ποινικών διατάξεων για «φοιτητικά» αδικήματα. Ακόμη παραπέρα, με το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλάζει άρδην ο χάρτης της εκπαίδευσης και η δυνατότητα των μαθητών να πετύχουν την εισαγωγή τους σε πανεπιστήμιο.
Ο βαθμός της επιθετικότητας του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, ο έντονα κατασταλτικός και πειθαρχικός χαρακτήρας του, η αδιαφορία της κυβέρνησης να παρουσιάσει έστω και ένα κατ’ επίφαση «διάλογο» με την εκπαιδευτική και ακαδημαϊκή κοινότητα, στην οποία στερείται ακόμη και των παραδοσιακών συμμάχων της στο καθηγητικό σώμα και τα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων, δείχνει το ρόλο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να διαδραματίσει στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Από την αρχή της εκλογής της η κυβέρνηση Μητσοτάκη λειτουργεί εμπροσθοβαρώς σε όλα τα μέτωπα, στα δημοκρατικά δικαιώματα, την εργασία και την οικονομία, το περιβάλλον, την αυτοδιοίκηση. Επιχειρεί σε σύντομο χρονικό διάστημα να περάσει τις πιο σκληρές, «αμασκάρευτες», νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις απέναντι στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία με σκοπό να προσφέρει πολύτιμη υπηρεσία στα πιο επιθετικά στρώματα του κεφαλαίου, υλοποιώντας με τη μορφή του blitzkrieg ό,τι το κοινωνικό κίνημα έχει κατακτήσει και εμποδίσει εδώ και 40 χρόνια· να καταστήσει έτσι τον εαυτό της τον αδιαφιλονίκητο διεκδικητή της ψήφου εμπιστοσύνης των πιο αντιδραστικών και σκληροπυρηνικών κέντρων εξουσίας μακροπρόθεσμα.
Το επερχόμενο νομοσχέδιο για την εκπαίδευση δεν είναι απλώς ένα ακόμη αυταρχικό νομοσχέδιο και δεν αφορά μόνο το χώρο της εκπαίδευσης. Αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη τομή που επιχειρεί η κυβέρνηση της ΝΔ μετά την ψήφιση του χουντικής έμπνευσης νόμου απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Με τις αλλαγές αυτές η κυβέρνηση επιδιώκει να επιβάλει δια της βίας την πειθάρχηση και τη σιωπή του κινήματος της νεολαίας, που αποτελεί εδώ και δεκαετίες το βασικό παράγοντα αποσταθεροποίησης κυβερνήσεων και των επιθετικών νεοφιλελεύθερων στρατηγικών, αλλά και έχει τη δυνατότητα να μπολιάζει το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα με ριζοσπαστισμό και αγωνιστικές πρακτικές. Γι’ αυτό και από την αρχή της θητείας της αυτή η κυβέρνηση χρωμάτισε την πολιτική της με την ψήφιση του νόμου νομικής κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου και την προσπάθεια διάλυσης των διαδικασιών των φοιτητικών συλλόγων με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, ενιαία ψηφοδέλτια κλπ.
Σήμερα επιχειρεί να καταφέρει ένα καθοριστικό χτύπημα στη νεολαία διαμορφώνοντας μία δυστοπική πραγματικότητα. Επαναφέρει τη δαμόκλειο σπάθη των διαγραφών φοιτητών, που σήμερα ενόψει ειδικά της υποβάθμισης των υποδομών και λειτουργιών των δημοσίων πανεπιστημίων αλλά και της οικονομικής πίεσης που αναγκάζει ολοένα και περισσότερους φοιτητές να εργάζονται, έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα πειθάρχησης και «σωφρονισμού». Δε διστάζουν να εφαρμόσουν διαγραφές φοιτητών εν τω μέσω πανδημίας, όταν τα πανεπιστήμια δεν λειτουργούν εδώ και ένα χρόνο, όταν οι φοιτητές εκδιώκονται μαζικά από τις πόλεις που σπουδάζουν λόγω αποπομπής τους από τις ανεπαρκείς φοιτητικές εστίες ή της ανέχειας των οικογενειών τους.
Αλλά προχωράει επιπλέον στην μόνιμη παρουσία της αστυνομίας μέσα στις σχολές οι οποίοι θα φέρουν οπλισμό (γκλοπ, σπρέι) και θα έχουν την εξουσία να δρουν κατασταλτικά αλλά και προληπτικά (sic!) για την επιβολή της «τάξης» και τον εντοπισμό και σύλληψη των «ταραξιών φοιτητών». Ο συμβολισμός μάλιστα του γεγονότος ότι αυτό το σώμα πανεπιστημιακής αστυνομίας θα αποτελείται από ειδικούς φρουρούς, ένα μισθοφορικό σώμα που εξαιρείται ακόμη και από την βασική εκπαίδευση των αστυνομικών σχολών, όταν ειδικός φρουρός ήταν και ο δολοφόνος ενός παιδιού Κορκονέας, δεν είναι τυχαίος. Για άλλη μια φορά, μετά τον ασύμβατο με το ισχύον σύνταγμα νόμο για τις διαδηλώσεις και την αναστολή του δικαιώματος του συνέρχεσθαι στις πρόσφατες διαδηλώσεις, ο ακραίος αυταρχισμός της πολιτικής Μητσοτάκη επιχειρεί πολιτειακή μεταβολή συστήνοντας ένα ειδικό σώμα αστυνομίας με πλήρεις αστυνομικές εξουσίες δράσης μέσα στα πανεπιστήμια της χώρας, και το οποίο θα υπακούει στον αρχηγό της ΕΛΑΣ και όχι στα πανεπιστημιακά όργανα διοίκηση, καταλύοντας έτσι πλήρως το κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Η συμμετοχή του Υπουργού της βίας Χρυσοχοΐδη στη συνέντευξη τύπου της Κεραμέως για τις επιχειρούμενες αλλαγές στην εκπαίδευση προκαλεί ανατριχίλα. Συνειδητά, η ΝΔ αλλά και σειρά αντιδραστικοί μηχανισμοί έχουν στήσει μια επιχείρηση κατασυκοφάντησης του φοιτητικού κινήματος και των πανεπιστημίων ως δήθεν «άντρων εγκληματικότητας» και «ανομίας». Η εικόνα αυτή είναι απολύτως ψευδής αφού από τα επίσημα ετήσια δεδομένα που δημοσιεύει η ίδια η ΕΛΑΣ τα πανεπιστήμια δεν παρουσιάζουν ούτε χαμηλής κλίμακας εγκληματικότητα, πολλώ μάλλον πράξεις βαριάς εγκληματικότητας.
Η κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές το ποια «αδικήματα» θέλει να καταστείλει με την πανεπιστημιακή αστυνομία αλλά και τα φοιτητοδικεία που θα στήσει στις σχολές: τις καταλήψεις, τις κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας, τις συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων. Πρόκειται συνεπώς ξεκάθαρα για ένα νόμο πειθαρχικής και ποινικής μεταχείρισης των αγωνιστικών πρακτικών του φοιτητικού κινήματος, των ίδιων πρακτικών που λάμβαναν χώρα ακόμη και την περίοδο της χούντας όταν το σπουδαστικό της ασφάλειας ήλεγχε κάθε κίνηση, και οι οποίες άλλωστε πρακτικές γέννησαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το ξήλωμα της δικτατορίας. Πλέον τα μέσα πάλης του φοιτητικού κινήματος θα επισύρουν ακόμη και την ποινή της οριστικής διαγραφής από τα στημένα πειθαρχικά συμβούλια των προθύμων.
Αλλά, ακόμη περαιτέρω, η κυβέρνηση με τον ίδιο νόμο «για την εκπαίδευση» τροποποιεί το άρθρο 168 του Ποινικού Κώδικα περί διατάραξης της λειτουργίας υπηρεσίας και πιο συγκεκριμένα τυποποιείται στην πρώτη παράγραφο ως αδίκημα η είσοδος και παραμονή στον χώρο δημόσιας υπηρεσίας (ή ΟΤΑ ή ΝΠΔΔ ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας) «παρά την ρητή εναντίωση» της τελευταίας. Η διάταξη τυποποιεί ως «έγκλημα» τις παραστάσεις διαμαρτυρίας σε όργανα διοίκησης, αλλά και σε κάθε άλλο όργανο ΝΠΔΔ ή υπηρεσία, όπως λ.χ. κινητοποιήσεις πολιτών και φορέων σε δημοτικά/περιφερειακά συμβούλια. Ποτέ ξανά μια, από τις τόσες, απόπειρες αυταρχικής αλλαγής του νομικού πλαισίου για τα πανεπιστήμια δεν είχε τόση περιφρόνηση για τις ακαδημαϊκές λειτουργίες, τόσο μίσος για τους νέους και τόση ταύτιση με τις κατασταλτικές μεθόδους της χούντας.
Εξαιρετικά αυταρχικές και κρίσιμες είναι και οι αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ουσιαστικά θεσπίζεται τριπλή βάση εισαγωγής η οποία θα λειτουργεί ως πολλαπλό φίλτρο αποκλεισμού των μαθητών από τη σχολή της επιλογής τους. Η αρχική βάση εισαγωγής σε κάθε σχολή θεσπίζεται από τα πανεπιστήμια ή και τον Υπουργό, με βάση το μέσο όρο επίδοσης στα βασικά μαθήματα του πεδίου και προσαυξάνεται με συντελεστή στα ειδικά μαθήματα ανά σχολή ή τμήμα. Ωστόσο, κάθε σχολή θα μπορεί να ορίζει διαφορετική βάση εισαγωγής σε ειδικά μαθήματα, που θα αποτελεί προϋπόθεση εισαγωγής, ακόμη και εάν ο υποψήφιος έχει συγκεντρώσει σε μόρια την ελάχιστη βάση εισαγωγής στη σχολή. Παράλληλα, η διαδικασία συμπλήρωσης του μηχανογραφικού δελτίου καθιστά την εισαγωγή σε σχολή της επιλογής του μαθητή καθαρό παιχνίδι τύχης, αφού οι μαθητές θα καλούνται να συμπληρώσουν σε πρώτη φάση πρώτο μηχανογραφικό με περιορισμένες επιλογές ανά επιστημονικό πεδίο, και εάν αποτύχουν θα συμπληρώσουν δεύτερο που θα μπορούν να δηλώσουν μόνο τις σχολές στις οποίες έχουν μείνει κενές θέσεις, όποιες και εάν είναι αυτές. Πρόκειται για το πιο σκληρό σύστημα εισαγωγής που έχει εφαρμοστεί και υπερβαίνει σε αποτελέσματα μαζικού αποκλεισμού μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση ακόμη και προηγούμενα σχέδια της ΝΔ όπως η βάση του 10.
Οι επιδιώξεις αυτών των μέτρων είναι πολλαπλές. Το γεγονός ότι η είσοδος ενός μαθητή σε σχολή του ενδιαφέροντός του εξαρτάται κυριολεκτικά από την τύχη και κυρίως από τις επιδόσεις και επιλογές άλλων και όχι τις δικές του, λειτουργεί κατασταλτικά και παραλυτικά, επιβάλλοντας μόνιμη κατάσταση άγχους, φόβου και αγωνίας. Με το σύστημα αυτό το 40% με 60% των μαθητών θα αποκλείονται από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια. Αλλά, οι στρατιές μαθητών που θα αποκλειστούν από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ με το σύστημα αυτό κατευθύνονται στα ιδιωτικά κολλέγια και ΙΕΚ που φρόντισε η Κεραμέως να εξισώσει με τα πανεπιστήμια σαν τον κλέφτη μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων. Η αναλγησία και ο σαδισμός της κυβέρνησης δεν έχει όρια αφού το σύστημα αυτό επιδιώκεται να εφαρμοστεί ήδη από την τρέχουσα χρονιά. Είναι η πρώτη κυβέρνηση που αλλάζει το σύστημα εισαγωγής εν τω μέσω της εκπαιδευτικής χρονιάς και μάλιστα σε αυτή τη χρονιά που οι μαθητές έχουν ουσιαστικά στερηθεί την απαραίτητη προετοιμασία με τα ξακουστά κενά της τηλεεκπαίδευσης, τις οικονομικές δυσκολίες και την έλλειψη πρόσβασης στον αναγκαίο εξοπλισμό, την τραγελαφική λειτουργία σχολικών τμημάτων που ανοιγοκλείνουν όλο το χρόνο.
Το νομοσχέδιο Κεραμέως αποτελεί το υπ’ αριθμόν ένα μέτωπο αγώνα και αντίστασης για τη νεολαία αλλά και ολόκληρη την αγωνιζόμενη και δημοκρατική κοινωνία. Η πυγμή που προσπαθεί να επιδείξει η κυβέρνηση στηριζόμενη στα ισχυρά κέντρα εξουσίας που εξυπηρετεί και τους αυλικούς των ΜΜΕ, δεν μπορεί να κρύψει το γυμνό αντικοινωνικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής της. Γονείς, εκπαιδευτικοί, κάθε δημοκρατικός άνθρωπος έχει θέση σε αυτόν τον αγώνα. Την ίδια στιγμή που με απόλυτη ευθύνη της άνθρωποι πεθαίνουν κατά εκατοντάδες εκτός ΜΕΘ, που τα νοσοκομεία δίνουν τη μάχη της πανδημίας χωρίς γιατρούς και εξοπλισμό, που η κοινωνία τσακίζεται από τη φτώχεια και την ανεργία, που μαθητές και φοιτητές έχουν αφεθεί στη μοίρα τους με μηδενική στήριξη και καλούνται να τα βγάλουν πέρα με τη φοίτησή τους χωρίς μέσα και με «κουβέρτες από το σπίτι», η κυβέρνηση επενδύει εκατομμύρια για να βάλει αστυνομία στις σχολές.
Η κυβέρνηση φοβάται τη νεολαία, που έχει υπάρξει καταλύτης σε όλους τους μεγάλους σταθμούς αγώνα της μεταπολιτευτικής ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Θέλει να καθυποτάξει τους νέους και να τελειώσει με το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα που μπορεί με τη μαζικότητα και την ορμή του να φθείρει την πολιτική της. Γι’ αυτό τους εκδικείται και τσακίζει το μέλλον τους.
Θα θερίσουν θύελλες!
Το φοιτητικό κίνημα μπορεί με τους αγώνες του να μπλοκάρει τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης και να καταφέρει μία καίρια νίκη για τη σημερινή και τις μελλοντικές γενιές που θα έρθουν. Όλες οι δυνάμεις του κινήματος πρέπει σήμερα να σταθούν αντάξιες των περιστάσεων και να στηρίξουν ολόψυχα τον αγώνα της νεολαίας, που είναι αγώνας ολόκληρης της κοινωνίας για να έχουν μέλλον οι νέοι και οι νέες, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για το δικαίωμα στην ελεύθερη σκέψη, για το δικαίωμα στη διεκδίκηση.
Η κυβέρνηση είναι μόνη. Δεκάδες χιλιάδες υπογραφές φοιτητών, μαθητών, πανεπιστημιακών, εργαζομένων στα πανεπιστήμια, αποφάσεις συλλόγων μελών ΔΕΠ, φοιτητικών συλλόγων, οργάνων διοίκησης των πανεπιστημίων, αλλά και σχολείων, το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας έχει ήδη εκφράσει τη ρητή αντίθεσή του σε αυτή την εγκληματική πολιτική.
Με ενότητα, μαζική, μετωπική συστράτευση όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων, με τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με τη νεολαία στην πρώτη γραμμή, μπορούμε να τους σταματήσουμε. Η νεολαία που έσπασε το γύψο και το φόβο στη δικτατορία, η νεολαία που αντιστάθηκε στην πειθάρχηση και το «σωφρονισμό» τόσες και τόσες φορές το 79’, το 90-91’, το 2006-2007, το 2011, που μπλόκαρε την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η νεολαία που το μέλλον της υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους δάσκαλοι και αγωνιστές όπως ο Νίκος Τεμπονέρας απέναντι στους παρακρατικούς πολιτικούς προκατόχους αυτής της κυβέρνησης, μπορεί και σήμερα να σταθεί απέναντι στου δήμιους της. Μπορεί και σήμερα να νικήσει!
