ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΥΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ
Τις τελευταίες βδομάδες, μετά την ανακοίνωση του Σαμαρά για την επίσπευση της προεδρικής εκλογής, εκτυλίσσονται γεγονότα, τα οποία από τη μια πλευρά αναδεικνύουν τη λυσσασμένη προσπάθεια του συνασπισμού εξουσίας να διατηρήσει με κάθε τρόπο το παρόν κυβερνητικό κέντρο και από την άλλη τη βαθύτερη σήψη και τις αντιφάσεις της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα.
Το κυβερνητικό κέντρο, μην μπορώντας να συγκροτήσει μία ηγεμονία με πολιτικούς όρους στο κοινοβούλιο για να συγκροτήσει προεδρική πλειοψηφία, προσφεύγει σε παρακρατικές μεθόδους συνεπικουρούμενο από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς και από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι άξονες της κίνησής του είναι οι ακόλουθοι: α) εκβιασμοί βουλευτών με βάση ποινικές ή οικονομικές εκκρεμότητες τους β) προσεταιρισμός βουλευτών με βάση την δωροδοκία γ) άσκηση ιδεολογικής τρομοκρατίας και πιέσεων, όχι μόνο στο πολιτικό προσωπικό, αλλά και σε ευρύτερες λαϊκές μάζες με την επίκληση του μοτίβου της υποτιθέμενης οικονομικής κατάρρευσης σε περίπτωση εκλογών.
Ιδιαίτερες στιγμές σε αυτή την επιχείρηση αποτελούν α) η συγκάλυψη της απόπειρας δωροδοκίας Χαικάλη, σε όλες τις φάσεις της, από το αρχικό στάδιο της καταγγελίας με την ενημέρωση του μεσάζοντα για να αποφύγει την τρίτη συνάντηση, με τις παρεμβάσεις των εισαγγελικών αρχών (διαρροές και στη συνέχεια επίσημες δηλώσεις από την εισαγγελία ότι δεν αποκαλύφθηκαν τα στοιχεία του μεσάζοντα) και κυρίως με τον τρόπο που έθεσαν οι δικαστικές αρχές την υπόθεση στο αρχείο. Με ένα απροκάλυπτο σκεπτικό που στοχοποιούσε τον καταγγέλοντα και δε θα άντεχε ούτε σαν γραμμή υπεράσπισης βιαστή που ενώπιον του δικαστηρίου ισχυρίζεται ότι προκλήθηκε από την καταγγέλουσα. Είναι φανερός ο ρόλος των δικαστικών μηχανισμών ως άμεσου βραχίονα της κυβέρνησης Σαμαρά. Την ίδια ώρα που προφυλακίζουν δεκάδες και παραπέμπουν σε δίκες εκατοντάδες αγωνιστές με ασύστατες κατηγορίες κατασκευασμένες από την αστυνομία, θέτουν μία τέτοια υπόθεση στο αρχείο και μάλιστα σε πρωτοφανώς σύντομο χρόνο, ο οποίος δεν επαρκεί για το σχηματισμό στέρεης πεποίθησης από την εισαγγελία και τα ανακριτικά όργανα και παρά την ύπαρξη οπτικοακουστικού υλικού, β) κυρίως με την προσπάθεια συγκρότησης προεδρικής πλειοψηφίας με την αξιοποίηση και με την παροχή ανταλλαγμάτων σε πρώην χρυσαυγίτες βουλευτές. Πρόκειται για ένα πολιτικό σκάνδαλο μεγάλου μεγέθους το οποίο αντανακλά από τη μια ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να σταματήσει πουθενά για να διατηρηθεί στην εξουσία και από την άλλη, ότι αν οι συνθήκες το απαιτήσουν, η Ν.Δ. μπορεί να ενεργοποιήσει κάποιας μορφής συνεργασία με ένα ηπιότερο παρακλάδι της φασιστική ακροδεξιάς, ή έστω να την εκφράσει μέσα από το κόμμα της.
Απέναντι σε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις που στερούν το κυβερνητικό κέντρο από κάθε είδους πολιτική νομιμοποίηση, τα ΜΜΕ, οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους κρατούν μία στάση στήριξης ή απόκρυψης αυτών των μεθοδεύσεων χωρίς ιδιαίτερες αντιφάσεις.
Ταυτόχρονα, επιχειρηματικά συμφέροντα άμεσα παρεμβαίνουν στην πολιτική σκηνή – σε αυτές τις έκτακτες συνθήκες – συγκροτώντας κόμματα αναχώματα όπως το Ποτάμι, επιχειρώντας να ανασυγκροτήσουν εκείνες τις πολιτικές αντιλήψεις – σε δεξιότερη κατεύθυνση – που διαμόρφωσαν την μνημονιακή αριστερά στο χώρο της ΔΗΜΑΡ.
Είναι σαφές ότι αυτή η ενιαία στάση των αστικών πολιτικό ιδεολογικών μηχανισμών αντανακλά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τις αντιφάσεις του και την δεξιά προσαρμογή του δεν αποτελεί ένα εναλλακτικό σχέδιο για την αστική τάξη, ούτε μπορεί να εκφράσει μερίδες της. Αντίθετα, οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί, ο αστικός συνασπισμός εξουσίας, το αστικό πολιτικό προσωπικό, διαμορφώνουν ένα μπλοκ που συντονισμένα επιχειρεί να αποφύγει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στο κυβερνητικό κέντρο για να μην οδηγήσει σε μία έστω και περιορισμένη χρονικά και ποιοτικά ανακοπή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αλλά και για να μην αποτελέσει ένα παράδειγμα προς πολιτικές δυνάμεις και τάσεις σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Πολλώ δε μάλλον, οι ίδιοι μηχανισμοί επιχειρούν να αποτρέψουν το ενδεχόμενο του «πολιτικού ατυχήματος», στη λιγότερο πιθανή περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό το βάρος της ανόδου της ταξικής πάλης και των αντιφάσεων στο εσωτερικό του, δεν ολοκληρώσει μία βίαιη, δεξιά προσαρμογή, γεγονός που θα δημιουργούσε ενδεχόμενα ακόμη μεγαλύτερης αποσταθεροποίησης της αστικής στρατηγικής, ακόμα και ρήξης με την Ευρωζώνη. Αντίστοιχα τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία είναι έντονα συνδεδεμένα με το παρούσα κυβερνητική πολιτική στα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής αξιοποίησης των ελεύθερων χώρων και του περιβάλλοντος, στην ενέργεια και αλλού, χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να αποτρέψουν την πτώση του κυβερνητικού κέντρου ώστε να προχωρήσουν ακόμα πιο γρήγορα οι αναδιαρθρώσεις αλλά και η ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών και πόρων.
Για αυτό και η βασική επιδίωξη όλου αυτού του μπλοκ είναι να αποφύγει τις εκλογές, ή να περιορίσει την όποια διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Ν.Δ. και σε έσχατη περίπτωση να οδηγήσει σε κάποια μορφής κυβέρνηση «εθνικής συνεννόησης».
Τις δυνατότητες αυτών των χειρισμών διευκολύνει πολλαπλά η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τις εκλογές του 2012, όλο και περισσότερο ακολουθεί την πολιτική του ώριμου φρούτου, με την επιχειρηματολογία ότι η κυβέρνηση σύντομα πέφτει δεν αντέχει κ.λπ. Ολο και πιο πολύ απέφυγε να συμβάλλει στην ένταση της όποιας κινηματικής δράσης σε κρίσιμες στιγμές, στην ΕΡΤ, στην απεργία των καθηγητών και σε άλλες συγκυρίες, ώστε να προκαλέσει πολιτική κρίση με την σφραγίδα του κινήματος. Ακόμα και σήμερα, εγκλωβισμένος στον εκλογικισμό και σε κοινοβουλευτικούς χειρισμούς, δεν συμβάλλει στην οργάνωση μαζικών και παρατεταμένων κινητοποιήσεων για την αποτροπή των κυβερνητικών σχεδίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι μία στάση που θα έβαζε το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο θα έπληττε το προφίλ του ως υπεύθυνη δύναμη και άρα την εκλογική επιρροή στα μεσοστρώματα και το πολιτικό κέντρο. Ανάλογα επενδύει την πτώση του κυβερνητικού κέντρου με όρους κοινοβουλευτικών χειρισμών, σε τακτικές που συμπεριλαμβάνουν και την πολιτική στέγαση ανεξάρτητων βουλευτών ή και της ΔΗΜΑΡ, ώστε να μην υπερψηφίσουν για πρόεδρο της δημοκρατίας. Πρόκειται για μία στρατηγική που κινδυνεύει να καταστεί και εκλογικά αποτυχημένη – παρά το γεγονός ότι ακόμα και τώρα η μη εκλογή προέδρου της δημοκρατίας έχει πολύ πιο ισχυρές πιθανότητες – αλλά κυρίως είναι πολιτικά αποτυχημένη και δεν έχει σχέση με μία αριστερή ριζοσπαστική στρατηγική.
Οι δυνάμεις της αριστεράς πρέπει τώρα να καλέσουν το λαό σε κινητοποίηση στις 29/12 για να αποφευχθεί κάθε ενδεχόμενο για εκλογή του Πτδ και η παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία με μεθοδολογίες που θυμίζουν κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, με εκμαυλισμούς και με τις ψήφους ναζιστών που εκλέχθηκαν με τη Χρυσή Αυγή.
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (ΑΡΑΣ)
Αθήνα 23 Δεκέμβρη 2014
