Με το νομοσχέδιο που κατατίθεται στο θερινό τμήμα της Βουλής «Για τη δημιουργία νέας καθετοποιημένης επιχείρησης ηλεκτρισμού», η συγκυβέρνηση προχωρά στην πώληση του 30% της ΔΕΗ, της μεγαλύτερης και πλέον στρατηγικής σημασίας επιχείρησης της χώρας. Η πώληση της ΔΕΗ και η δημιουργία μιας «πλήρους ανταγωνιστικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας» είναι «προαπαιτούμενο» της τρόικας, για τη συνέχιση του σταθεροποιητικού προγράμματος.
Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, βγαίνουν στο σφυρί μονάδες ηλεκτροπαραγωγής (κυρίως λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές) που αντιστοιχούν στο 30% της εγκατεστημένης ισχύος της ΔΕΗ. Για την ομαλή εκκίνηση της νέας ιδιωτικής εταιρίας, το 30% του πελατολογίου της ΔΕΗ θα περάσει υποχρεωτικά στα χέρια του ιδιώτη αγοραστή ενώ απαγορεύεται στην εναπομένουσα «μεγάλη» ΔΕΗ να ασκήσει επιθετική τιμολογιακή πολιτική για τουλάχιστον 6 μήνες. 3.000 εργαζόμενοι σε σταθμούς και ορυχεία της ΔΕΗ εκχωρούνται υποχρεωτικά στη νέα εταιρία.
Το σχέδιο νόμου για τη «Μικρή ΔΕΗ» έρχεται σε συνέχεια της ιδιωτικοποίησης των ηλεκτρικών δικτύων μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ, θυγατρική της ΔΕΗ) αλλά και της υπαγωγής του 17% της απομένουσας ΔΕΗ στο ΤΑΙΠΕΔ, προς άμεση εκποίηση.
Από την 1η Οκτωβρίου του 2014, η ΔΕΗ υποχρεώνεται να διαθέσει προς δημοπράτηση το 30% της παραγωγής των λεγόμενων «φθηνών» μονάδων, επιτρέποντας στις ιδιωτικές εταιρείες προμήθειας ΗΕ να λεηλατήσουν το πελατολόγιό της.
Η ιδιωτικοποίηση αφορά το σύνολο της ΔΕΗ και όχι ενός μέρους της όπως σκόπιμα ισχυρίζεται η συγκυβέρνηση Με τις παραπάνω αλλαγές, η μακρά πορεία της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Αυτή η 15ετης πορεία χαρακτηρίστηκε από την απουσία ενεργειακού σχεδιασμού (ο οποίος αφέθηκε στα χέρια των αγορών και των Ευρωπαϊκών Οδηγιών) και μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα που οδήγησαν στην κατακόρυφη (άνω του 110% σε σχέση με το 2002) αύξηση των τιμολογίων ΗΕ στα νοικοκυριά και στη βιομηχανία.
-
Σκανδαλώδης ήταν η διαδικασία μετοχοποίησης της ΔΕΗ το 2001: Το ελληνικό δημόσιο από την πώληση του 49% των μετοχών της ΔΕΗ σε ιδιώτες το 2001-2003, εισέπραξε € 1,8 δισ όταν, την ίδια περίοδο, τα καθαρά κέρδη μετά από φόρους, τόκους και αποσβέσεις της ξεπουλημένης κατά το ήμισυ ΔΕΗ ΑΕ έφτασαν τα € 2,4 δισ.
-
Σκανδαλώδεις ήταν οι αποφάσεις της ΡΑΕ για τον αποκλεισμό της ΔΕΗ από την ανάπτυξη των ΑΠΕ και της αναστολής του εκσυγχρονισμού των μονάδων της στις αρχές του 2000,
-
Σκάνδαλο ήταν και η δημιουργία μιας κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής ελίτ, η οποία αναπτύχθηκε σε βάρος της ΔΕΗ και ο πλουτισμός της στηρίχτηκε σε αθρόες άμεσες και έμμεσες κρατικές ενισχύσεις είτε αυτές αφορούσαν την υπαγωγή των επενδύσεων στους αναπτυξιακούς νόμους και τη χρηματοδότησή τους από τα Δημόσια Ταμεία, είτε μια σειρά από μηχανισμούς αγοράς που δημιουργήθηκαν (εγγυημένες τιμές ΑΠΕ, μηχανισμός επάρκειας ισχύος, μηχανισμός ανάκτησης κόστους μονάδων ΦΑ).
Οι παραπάνω πολιτικές αποφάσεις –στο όνομα της τόνωσης του ανταγωνισμού και σε υλοποίηση των Οδηγιών της ΕΕ– οδήγησαν στο παγκόσμια πρωτοφανές γεγονός η Ελλάδα να έχει πληθώρα εγκατεστημένης ηλεκτρικής ισχύος που παράγεται όμως από ένα πανάκριβο ενεργειακό μίγμα (ΑΠΕ και ΦΑ) που το καθιστά απλησίαστο. Η τυχοδιωκτική, κερδοσκοπική, και μάλιστα με κρατική εγγύηση, είσοδος των ιδιωτών στο χώρο της ΗΕ είναι υπεύθυνη για την κατακόρυφη αύξηση του κόστους ΗΕ στα νοικοκυριά και στη βιομηχανία καθώς πρέπει να αποσβεστούν άμεσα επενδύσεις άνω των € 15 δις.
Παρά τους ισχυρισμούς της συγκυβέρνησης για δημιουργία ανταγωνιστικής αγορά που θα ρίξει τις τιμές, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και το σπάσιμό της σε επιμέρους «ανταγωνιστικές» επιχειρήσεις, δε σηματοδοτεί τίποτε περισσότερο από τη μετατροπή ενός κρατικού μονοπωλίου σε ιδιωτικό, όπως έχει συμβεί κατά κόρον στην Ευρωπαϊκή αλλά και παγκόσμια ενεργειακή αγορά.
Στην πραγματικότητα, η «απελευθέρωση» στις χώρες της Ε.Ε. οδήγησε σε ολιγοπωλιακή υπερσυγκέντρωση και αντί μείωσης των τιμών οδήγησε σε αύξηση.
Η πώληση της ΔΕΗ στρέφεται πολλαπλά ενάντια στα συμφέροντα του Ελληνικού λαού:
-
Μιας στρατηγικής σημασίας εταιρία, που συνεισέφερε το 3% του ΑΕΠ της χώρας το 2013, θα πουληθεί σε ευτελές τίμημα. Ήδη ακούγεται ότι η κυβέρνηση προσδοκά από τη «μικρή ΔΕΗ» σε έσοδα της τάξης των € 1,5 δις όταν εν μέσω ύφεσης το 2013 ο Όμιλος ΔΕΗ προχώρησε σε επενδύσεις συνολικού ύψους € 718 εκ. ενώ τα κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (EBITDA) ανήλθαν σε € 987εκ.
-
Θα επέλθει κατακόρυφη αύξηση των τιμών ΗΕ. Ήδη η διορισμένη από τη συγκυβέρνηση διοίκηση της ΔΕΗ ανακοίνωσε αυξήσεις 11% στα οικιακά τιμολόγια 1,2 εκ πελατών της, με χαμηλές καταναλώσεις (κάτω από 800kWh το τετράμηνο).
-
Η ιδιωτικοποίηση αυτή συνιστά επιλογή υψηλού κινδύνου για το σύνολο της οικονομίας, καθώς αυτή συνδέεται άρρηκτα με όλο το φάσμα παραγωγής και κατανομής του πλούτου, και μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικά αποτελέσματα.
-
Μαζί με τη ΔΕΗ πωλείται γη, υδάτινοι πόροι συνδεδεμένοι με την αγροτική παραγωγή και επιβεβαιωμένα ενεργειακά κοιτάσματα ανυπολόγιστης αξίας (450 εκατομμύρια τόνοι λιγνίτη).
-
Χάνεται κάθε δυνατότητα άσκησης μιας φιλολαϊκής και αναπτυξιακής στρατηγικής στην ενέργεια. Το πιο πιθανό είναι η ΔΕΗ και τό ενεργειακό δυναμικό της χώρας να καταλήξει στα χέρια κάποιας Ευρωπαϊκής πολυεθνικής του ομίλου «Magritte». Ήδη οι κρατικοδίαιτοι Έλληνες επενδυτές που απομύζησαν τη ΔΕΗ για πάνω από μια δεκαετία έχουν κοινά επιχειρηματικά σχήματα με αυτές (ENEL – Κοπελούζος, Gas De France – ΤΕΡΝΑ)
-
Οι συνέπειες για τον τελικό καταναλωτή, ενόψει και της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς, είναι ανυπολόγιστες.
Η πώληση της ΔΕΗ αφορά όλο τον ελληνικό λαό και τις εργαζόμενες τάξεις
Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Για 15 χρόνια και σε πιο ευνοϊκές συγκυρίες για το συνδικαλιστικό κίνημα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία επέδειξε μια απαράδεκτη ανοχή στο θέμα της ιδιωτικοποίησης.
Παρά το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει μια σημαντική εμπειρία σχεδόν είκοσι χρόνων απελευθέρωσης των αγορών ενέργειας στις κυριότερες οικονομίες του πλανήτη, ποτέ δεν κατάφερε να την αναλύσει και να χαράξει μια αντίστοιχη στρατηγική, πόσο δε μάλλον να την εκλαϊκεύσει και να απευθυνθεί στο λαό.
Η απάντηση της Αριστεράς και του συνδικαλιστικού κινήματος, πρέπει να δοθεί και στην κοινωνία και στη συνέχεια μέσα σε τέτοιους εργασιακούς χώρους. Ήδη, η ευρωπαϊκή εμπειρία καταγράφει συνεχείς εξελίξεις στη συνείδηση των μαζών υπέρ του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας που ορισμένες φορές έχουν ανατρέψει προηγούμενες ιδιωτικοποιήσεις.
Η παρέμβαση της Αριστεράς πρέπει να είναι πλατιά, ενωτική και μετωπική και να ακολουθήσει την τακτική του ανοίγματος στις εργαζόμενες τάξεις και της διαμόρφωσης μιας αντίστοιχης κοινωνικής συνείδησης για την υπεράσπιση των λαϊκών αγαθών και δικαιωμάτων. Θα πρέπει να καταδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της ΕΕ στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, τον ανορθολογισμό και την καταλήστευση των Ευρωπαϊκών λαών που έχει επιφέρει η νεοφιλελεύθερη πολιτική, την καταστροφή του περιβάλλοντος που τη συνοδεύει.
Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αποτελεί ένα από τα βασικότερα μέτωπα για την εξέλιξη της μνημονιακής πολιτικής αλλά και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Αποτελεί επίσης μία σημαντική επίθεση απέναντι στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα παρά τις μεγάλες αδυναμίες του και τα αρνητικά του χαρακτηριστικά. Η κυβέρνηση και το μνημονιακό μέτωπο κατανοούν καλά ότι θα αποτελέσει μία σημαντική μάχη που θα επιδράσει και στις πολιτικές εξελίξεις, για αυτό και προχωρούν εξ αρχής στην αυταρχική μεθόδευση της επιστράτευσης, προσπαθώντας να καθυποτάξουν μία εν δυνάμει εστία αναταραχής.
Για αυτό ήδη εδώ και καιρό έπρεπε να έχει συγκροτηθεί ένα συνδικαλιστικό και πολιτικό μέτωπο, στη βάση μίας μίνιμουμ ενότητας στόχων, που να επιδιώκει κυρίως α) να ανατρέψει την επιχειρούμενη περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και β) την περαιτέρω απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και γ) να δημιουργήσει όρους για την ανατροπή των εξελίξεων που έχουν συντελεστεί μέχρι τώρα.
Το μέτωπο αυτό θα όφειλε να συγκροτεί συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες από σωματεία στους χώρους εργασίας και πρωτοβουλίες υποστήριξης του δημόσιου χαρακτήρα των συλλογικών αγαθών, με βασικό την ενέργεια, μέσα στις συνοικίες και στις πόλεις. Το μέτωπο αυτό, στο οποίο θα όφειλαν να συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις της πολιτικής και της συνδικαλιστικής αριστεράς, ήδη θα έπρεπε να έχει προσανατολιστεί στην ανάπτυξη ριζοσπαστικών πρακτικών, όπως καταλήψεις εργασιακών χώρων στη ΔΕΗ, κήρυξη απεργιών συμπαράστασης, αλλά και συγκεντρώσεων στήριξης και συμπαράστασης σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Θα έπρεπε επίσης να αναδεικνύει ότι η μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι μία πολιτική μάχη που συνδέεται με την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης.
Μια τέτοια αναγκαιότητα δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε από την απλή κοινοβουλευτική έκφραση της διαμαρτυρίας, ούτε με τη συγκέντρωση υπογραφών για δημοψήφισμα, αλλά ούτε από τον απομονωτισμό με πρόσχημα ότι πρέπει να ανατραπεί το σύνολο του πλαισίου για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.
Τώρα χρειάζεται ενωτική δράση με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, που να δίνει έμφαση στις κινητοποίησεις εντός και εκτός ΔΕΗ, από όλες τις δυνάμεις της συνδικαλιστικής και πολιτικής αριστεράς.
Το πρώτο και καθοριστικό βήμα, είναι το κάλεσμα από όλη την αριστερά για την ανατροπή της επιστράτευσης και η πολιτική και οργανωτική στήριξη των απεργών με περιφρουρήσεις έξω από τους χώρους δουλειάς και τις μονάδες παραγωγής για να συνεχίσουν την απεργία , για να μην περάσει η επιστράτευση. Ταυτόχρονα πρέπει να προκηρυχθεί γενική απεργία στήριξης στον αγώνα των εργαζομένων της ΔΕΗ, καθώς και οργάνωση κοινών συγκεντρώσεων σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.
Η ρήξη με το ελληνικό και πολυεθνικό κεφάλαιο και η έξοδος από την ΕΕ είναι μονόδρομος για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Αθήνα 5 Ιουλίου 2014
