12/1/2013
Κάτω η κρατική τρομοκρατία
Τις τελευταίες μέρες η τρικομματική κυβέρνηση με εκτελεστικό βραχίονα τον υπουργό του τρόμου Δένδια έχει εξαπολύσει πογκρόμ καταστολής ενάντια σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, ιστορικές καταλήψεις και στο πανεπιστημιακό άσυλο. Εκκένωση Βίλα Αμαλίας, εισβολή στην κατάληψη Σκαραμαγκά, εκατοντάδες συλλήψεις και διώξεις σε βαθμό κακουργήματος με τις διατάξεις του κουκουλονόμου, εισβολή στην ΑΣΟΕΕ και επιλεγμένα σε φοιτητικά στέκια της Σχολής, έλεγχος ταυτοτήτων στην είσοδο της Σχολής!
Οι κινήσεις αυτές δεν είναι όμως παρά η κλιμάκωση του αυταρχικού σχεδίου της κυβέρνησης. Πρόσφατα είναι τα γεγονότα τα βασανιστήρια της ΓΑΔΑ στους αντιφασίστες της αντιφασιστικής μοτοπορείας), οι συλλήψεις και οι παραπομπές σε δίκες εκατοντάδων εργατών που διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλειά (π.χ. Εργαζόμενοι Ναυπηγεία Σκαραμαγκά), η κάλυψη των παρακρατικών ομάδων της Χ.Α. και οι συλλήψεις μεταναστών όταν επιχειρούν να αμυνθούν, η προσπάθεια για απαγόρευση της συνέχισης της πορείας του, η ποινικοποίηση των διαμαρτυριών των εργαζομένων των ΟΤΑ στη Θεσσαλονίκη, ενάντια στις προκλητικές δηλώσεις του Φούχτελ, η καταπάτηση του ασύλου τόσο με την εισβολή της αστυνομίας στο ΑΠΘ, μετά τη λήξη της πορείας και τη σύλληψη και παραπομπή σε δίκη 16 συνδικαλιστών φοιτητών.
Όλα τα γεγονότα από την ανάδειξη της τρικομματικής κυβέρνησης και μετά δείχνουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον αστικό συνασπισμό και τις δυνάμεις της τρόικας από την ένταση της κρατικής καταστολής, δεν έχουν τίποτα να παραχωρήσουν στα λαϊκά στρώματα παρά μόνο να αναιρέσουν κεκτημένα δημοκρατικά δικαιώματα και να περιστείλουν τις λαϊκές ελευθερίες. Είναι προφανές ότι επιθέσεις αυτές έχουν ως στόχο τον «εσωτερικό εχθρό», τον «εχθρό-λαό»: τους συνδικαλιστικoύς και πoλιτικoύς αγώνες, τα κινήματα κατά της πολιτικής αυτής . Φανερώνουν την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της κρατικής καταστολής ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικής κινητοποίησης. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ενίσχυση τόσο της φυσικής καταστολής όσο και της ιδεολογικής της όψης. Επιχειρείται η ιδεολογική απομονωσή πολιτικών χώρων μέσα από τη στοχοποίηση των πρακτικών τους προκειμένου ο συνασπισμός εξουσίας να συνάψει συμμαχίες και να ριζώσει η ιδεολογική ηγεμονία του στα μικροαστικά και συντηρητικά στρώματα.
Αποσκοπούν, μέσα από τη διασπορά του τρόμου και την εγγραφή του φόβου στα πληττόμενα στρώματα, στην αποδυνάμωση του λαϊκού κινήματος, στην ποινικοποίηση των αγώνων, στην τρομοκράτηση και την καταστολή των κινημάτων. Το ιδεολογικό προκάλυμμα, που αποκρύπτει τις παραπάνω κατευθύνσεις, παρουσιάζεται από την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και το σύνολο των κρατικών μηχανισμών ως «η διασφάλιση και η προστασία των πολιτών» από κάθε εστία αντίστασης και συλλογικής πρακτικής, αποκρύβει την άρση δηλαδή στοιχειωδών λαϊκών ελευθεριών στο όνομα ενός κάποιου «δημοσίου, εθνικού συμφέροντος» που μας θυμίζει τις πιο σκληρές περιόδους της ιστορίας, ενώ σε αυτό βρίσκει αποδέκτες και συμμάχους τα πιο συντηρητικά, ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία του πολιτικού φάσματος.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τη μετατόπιση του κυρίαρχου λόγου στα ζητήματα της “τάξης και ασφάλειας”, την έξαρση του ρατσισμού και του κοινωνικού αυτοματισμού, την ιδεολογική τρομοκρατία του λαού και την εμπέδωση της απογοήτευσης. Επιδιώκεται ο αποπροσανατολισμός του κόσμου της εργασίας από τους πραγματικούς ταξικούς εχθρούς του και μοναδικούς υπεύθυνους αυτής της βάρβαρης κατάστασης. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ενάντια στους δημόσιους, οι έλληνες εναντίον των μεταναστών, ο ατομικός δρόμος ενάντια στο συλλογικό, οι “νοικοκυραίοι” ενάντια στις “εστίες ανομίας”. Αυτή την ακροδεξιά συζήτηση την οργανώνουν οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους με προεξάρχοντες τα μονοπώλια των Μ.Μ.Ε. Δεν είναι καθόλου τυχαία άλλωστε τα δημοσιεύματα και οι συζητήσεις των “τηλεπαραθύρων” που προανήγγειλαν τις εισβολές σε καταλήψεις ή και οι υποδείξεις για τη δουλειά της αστυνομίας από τη Χ.Α.
Ακριβώς επειδή η συγκυρία δεν είναι τυχαία, αλλά οι κινήσεις αυτές εντάσσονται στα πλαίσια της ευρύτερης προσπάθειας της κυβέρνησης να εντείνει την καταστολή ως μέσο πίεσης και έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής της σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας, να αποδιαρθρώσει τελικά τους ίδιους τους όρους ύπαρξης και θωράκισης των κινηματικών διαδικασιών του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι άμεση και αποφασιστική, έτσι όπως οι καιροί το απαιτούν…
Στη βάση αυτή το μέτωπο των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών οφείλει να αποτελέσει αυτοτελές ζήτημα πάλης για το λαϊκό κίνημα. Η αριστερά και το ανατρεπτικό κίνημα οφείλει στο επόμενο διάστημα να κινηθεί στην κατεύθυνση οικοδόμησης πλατιών πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών πίσω από την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό, την φασιστική απειλή και την ακροδεξιά πολιτική. Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή χρειάζεται να είναι κοινός, και να εμπλέκει τις πλατύτερες δυνατές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.
Η μαζική πορεία αλληλεγγύης της 12/1 στις καταλήψεις και στους συλληφθέντες με συμμετοχή πάνω από δέκα χιλιάδων αγωνιστών αποτελεί μία πρώτη απάντηση απέναντι στην κρατική καταστολή, την ακροδεξιά πολιτική και την φασίζουσα ρητορεία των μονοπωλίων των ΜΜΕ. Αποτελεί στοιχείο ότι μπορεί να συγκροτηθεί ένα μαζικό λαϊκό ποτάμι που θα σαρώσει του κυβερνητικούς κατασταλτικούς σχεδιασμούς.
Αλληλεγγύη στις κοινωνικές καταλήψεις και τους συλληφθέντες
Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές
Όλοι στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο που επιβάλλουν ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΕΕ – ΔΝΤ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
