Ένα χρόνο μετά το ιστορικό ΟΧΙ του λαού και την προδοσία του από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η περίοδος χαρακτηρίζεται από δύο στοιχεία. Από την μια, σε επίπεδο κοινωνικών-εργασιακών χώρων , διαμορφώνεται ένας δυσμενέστερος συσχετισμός δύναμης για τα λαϊκά στρώματα, μέσα απο την εμπέδωση των αναδιαρθρώσεων και της αντίληψης ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση,οριοθετώντας προσωρινά την δυνατότητα του λαϊκού παράγοντα να βγει στο προσκήνιο. Παρά το γεγονός ότι ενόψει της κατάθεσης του νέου ασφαλιστικού συγκροτήθηκαν κινητοποιήσεις, αυτές απείχαν από το να έχουν εύρος και διάρκεια αντίστοιχη με τη σφοδρότητα των μνημονιακών μέτρων. Απο την άλλη πλευρά, παρά τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες, επιχειρείται να συγκροτηθεί για πρώτη φορά η στρατηγική που εξέλιπε εδώ και έξι χρόνια για την ανάταξη της σημερινής κατάστασης και την φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Η Λαϊκή Ενότητα, αποτελεί ένα πολιτικό εγχείρημα που για πρώτη φορά επιχειρεί να υπηρετήσει την πολιτική στρατηγική της συγκρότησης ενός ενιαίου κοινωνικοπολιτικού μετώπου στη βάση του μεταβατικού προγράμματος. Όμως, σε κάθε περίπτωση, το επόμενο διάστημα θα εμπεριέχει σημαντικές προκλήσεις για την αριστερά και τα λαϊκά στρώματα. Για να αναμετρηθεί με αυτές, η ΛΑΕ θα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση της συγκρότησης μίας μαζικής κοινωνικής αντιπολίτευσης, της διμόρφωσης οργανικών σχέσεων με τις μάζεις, της ανανέωσης του λόγου και της φυσιογνωμίας της.
Ταυτόχρονα, σε ότι αφορά στη νεολαία, τα συμπεράσματα από τη φετινή χρονιά είναι αντιφατικά. Από τη μία πλευρά, ως αποτέλεσμα της εμπέδωσης της αναδιάρθρωσης, αλλά και ως αποτύπωμα της δυσμενούς μετατόπισης του συσχετισμού δύναμης, οξύνεται η εξατομίκευση και ο κατακερματισμός και οι συλλογικές διαδικασίες απαξιώνονται για ευρεία τμήματα της σπουδάζουσας νεολαίας. Από την άλλη, το φοιτητικό σώμα διαπερνάται από οξεία πόλωση και σε περιπτώσεις όπου συγκροτείται πραγματικά μία γραμμή μαζών διαμορφώνεται το έδαφος για τη συγρότηση ριζοσπαστικών πρακτικών. Έτσι, η επόμενη χρονιά θα χαρακτηρίζεται από κινδύνους, αλλά και δυνατότητες. Γίνεται έτσι όλο και πιο επιτακτική η υλοποίηση μίας κατεύθυνσης που θα επιχειρεί να ενοποιήσει όλα τα τμήματα της ριζοσπαστικής αριστεράς εντός των σχολών (ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ) στη βάση μίας γραμμής που θα έχει μαζικά και ριζοσπαστικά ζαρακτηριστικά. Η κατεύθυνση αυτή περνάει και μέσα από τη συσπείρωση δυνάμεων και τη συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού σχήματος ανά κοινωνικό χώρο. Σε αυτό το έδαφος τοποθετείται και το φετινό πολιτικό-πολιτιστικό camping της ΑΡ.Α.Σ. , με σκοπό να αποτελέσει αφορμή/χώρο συζήτησης για τις αναγκαιότητες της συγκυρίας στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο αλλά και στους επιμέρους κοινωνικούς χώρους, με κόμβους το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα.
Το πολιτικό- πολιτιστικό camping νεολαίας ΑΡΑΣ θα πραγματοποιηθεί 14-18/7 στην παραλία Πλάκα Δρεπάνου Αργολίδας.
