1. Η παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα και η διαδικασία για την προκήρυξη εκλογών ολοκληρώνει μια κρίσιμη περίοδο που σφραγίστηκε από το εκρηκτικό ΟΧΙ, την ταπεινωτική συμμόρφωση στο Τρίτο Μνημόνιο, την ανοιχτή ρήξη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ανοίγει ταυτόχρονα μια νέα φάση στην πολιτική και κοινωνική κρίση, στο μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό και τελικά σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα, αλλά και στην προσπάθεια να διαμορφωθεί το αναγκαίο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο γύρω από το μεταβατικό πρόγραμμα και τη σύγκρουση με τον «ευρωπαϊκό δρόμο». Είναι στιγμή με μεγάλη πολιτική σημασία στην οποία η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά καλείται να πάρει θέση και να πάρει αποφάσεις, αναμετρώμενη με την ευθύνη απέναντι στην αγωνία των λαϊκών στρωμάτων για μια έξοδο από το φαύλο κύκλο της λιτότητας, της ανεργίας και της κατάλυσης της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά και με τις δυνατότητες που υπάρχουν μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική να βρεθεί σε πολύ καλύτερο σημείο αφετηρίας.
2. Οι εκλογές πραγματοποιούνται μέσα σε συνθήκες όξυνσης της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, ως αποτέλεσμα των κοινωνικών συνεπειών του ακραία αντιλαϊκού Τρίτου Μνημονίου, της όξυνσης της κρίσης της ευρωζώνης, της ρήξης δεσμών με ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια. Με αυτή την έννοια καθόλου δεδομένο δεν είναι ότι σταθεροποιείται ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός. Ωστόσο, αυτό απαιτεί να υπάρξει μαζική πολιτική καταγραφή της δυναμικής του ΟΧΙ, της δυναμικής της ρήξης. Χωρίς αυτή την καταγραφή το αποτέλεσμα των εκλογών θα ευνοεί τις συστημικές και μνημονιακές δυνάμεις. Με αυτή την έννοια, η υπόθεση της συγκρότησης του πολιτικού μετώπου του ΟΧΙ μέχρι τέλους, είναι ένα κρίσιμο βήμα στην επίδραση συνολικά στο συσχετισμό δύναμης.
3. Το κεντρικό πολιτικό διακύβευμα είναι εάν στη μάχη των επικείμενων εκλογών θα εκφραστεί και θα αποκτήσει επαρκή πολιτική και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση το κοινωνικοπολιτικό ρεύμα του OXI μέχρι τέλους. Εάν αυτό δε συμβεί θα αποτελέσει σημαντική ήττα με σημαντικές και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Αυτό αποτυπώνεται και στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, του αστικού πολιτικού προσωπικού, ακόμα και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αλλά και το αστικό πολιτικό προσωπικό επεδίωξαν να διεξαχθούν οι εκλογές με τόσο εσπευσμένο τρόπο για να οριοθετηθεί αυτό το ρεύμα, για να μην υπάρξει επαρκής χρόνος συγκρότησης ενός μετώπου γύρω που θα πλαισιώνεται από ένα μεγάλο εύρος ρευμάτων και αντιλήψεων με μεγάλη κοινωνικοπολιτική δυναμική. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που το σύνολο του πολιτικού συστήματος, συνεπικουρούμενο από τα ΜΜΕ, στοχοποιεί και επιτίθεται στη Λαϊκή Ενότητα και στα ρεύματα που διαφοροποιούνται από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, στο βαθμό που αντιλαμβάνονται ότι τα ρεύματα αυτά μπορούν να αποτελέσουν πυρήνα μίας τέτοιας έκφρασης. Σε αυτό το πλαίσιο είναι φανερό ότι δε χωρούν υπεκφυγές του τύπου «δεν είναι επαρκής ο χρόνος, ας κατέβει ο καθένας αυτοτελώς και τα ξανασυζητάμε μετά τις εκλογές».
4. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, η ανεξαρτητοποίηση της Αριστερής Πλατφόρμας, η ανοιχτή κρίση και αποδιάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ, η εμπειρία της μάχης του όχι, όλα αυτά αποτελούν αποτελέσματα της όξυνσης και κλιμάκωσης της πολιτικής και ταξικής πάλης και επιτρέπουν πραγματικές δυνατότητες για τη μετωπική πολιτική. Ο χώρος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς δεν μπορεί να μην αναμετρηθεί με την πρόκληση αυτή. Υπάρχει δυνατότητα πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας των δυνάσιμεων που φεύγουν προς τα αριστερά από τον ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ, των ρευμάτων διαφοροποίησης από το ΚΚΕ, αγωνιστών από τα κινήματα. Αυτή η πολιτική και εκλογική συνεργασία, αναγκαστικά αντιφατική θα επιτρέψει να συναντηθούμε με ευρύτερα ρεύματα και ριζοσπαστικές αναζητήσεις και να απευθυνθούμε σε πλατύτερα κοινωνικά κομμάτια που σήμερα η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ απελευθερώνει ως προς την πολιτική και εκλογική πρακτική τους. Μέσα στην αναγκαστική αντιφατικότητα τέτοιων διαδικασιών ο χώρος της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έχει τη δυνατότητα να δώσει τη μάχη ώστε να ηγεμονεύσουν κρίσιμες πλευρές μιας αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής οπτικής. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς είναι φανερό ότι είναι εφικτό σήμερα να υπάρξει μια συνάντηση ευρύτερων αντικαπιταλιστικών και ριζοσπαστικών ρευμάτων, πρακτικών και αναζητήσεων στο πλαίσιο της μετωπικής πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας.
5. Το πολιτικό πλαίσιο της Λαϊκής Ενότητας αποτυπώνει βασικές πλευρές του μεταβατικού προγράμματος (παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, εθνικοποιήσεις, παραγωγική ανασυγκρότηση με κέντρο τις δυνάμεις της εργασίας, συντακτική εθνοσυνέλευση, έξοδος από ευρωζώνη, ρήξη και σύγκρουση με τις επιλογές και πολιτικές της ΕΕ, προοπτική αποδέσμευσης), αναφέρεται ρητά σε μια λογική οργανωμένου λαού, αυτοοργάνωσης, κλιμάκωσης των αγώνων, παραπέμπει σε μια πορεία κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων με σοσιαλιστική προοπτική. Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προχωρήσει σε εκλογική συνεργασία με τη Λαϊκή Ενότητα και άλλα κομμάτια που έρχονται σε ρήξη με το ΣΥΡΙΖΑ με λογική ριζοσπαστική και αγωνιστική.
6. Η πρότασή μας προς τις συνελεύσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΠΣΟ είναι να προχωρήσουμε στην εκλογική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την Λαϊκή Ενότητα και άλλα κομμάτια που κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση με βάση τους παρακάτω όρους:
– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατηρεί την πολιτική της αυτοτέλεια και κάνει καμπάνια με το πλήρες δικό της πρόγραμμα και τις κατακτημένες θέσεις της.
– Η εκλογική συνεργασία γίνεται με όρους ισοτιμίας, παρουσίας όλων των τάσεων, των ρευμάτων, των ηλικιών και των κοινωνικών ρευμάτων. Αυτό αποτυπώνεται και οργανωτικά: στη λειτουργία της συντονιστικής επιτροπής, της επιτροπής ψηφοδελτίου, του γραφείου τύπου / επικοινωνίας.
– Η κοινή εκλογική καμπάνια πρέπει να αποπνέει τόνο ρήξης και σύγκρουσης με κεφάλαιο και ΕΕ, κινηματική λογική, ριζοσπαστισμό, άρνηση στήριξης/ανοχής μνημονιακών κομμάτων και κυβερνήσεων.
– Η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να αποτυπωθεί στη σύνθεση των ψηφοδελτίων και στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
– Ο μετωπικός και συνεργατικός χαρακτήρας του ψηφοδελτίου πρέπει να αποτυπωθεί και στον τίτλο.
