Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι αντιφατικά και σε γενικές γραμμές αποτελούν συνέχεια αυτών του πρώτου γύρου. Από τη μία πλευρά, η σοβαρή διαφορά που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη Ν.Δ. δημιουργεί δυσκαμψία στις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι σε πανεθνικές εκλογές έστω και ευρωεκλογές ένα αριστερό ρεφορμιστικό κόμμα με υπαρκτές δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς αναδεικνύεται σε πρώτη δύναμη. Ταυτόχρονα η επιρροή του κυβερνητικού κέντρου, εμφανίζεται μειωμένη στο 31 % του εκλογικού σώματος
Όμως, παρά την αναμφίβολη εκλογική του επιτυχία, ο ΣΥΡΙΖΑ δε δείχνει να διαμορφώνει ένα σαφές ανερχόμενο ρεύμα που να μπορεί να διεκδικήσει καθαρά και αυτόνομα το κυβερνητικό κέντρο. Από την άλλη πλευρά, η πτώση της εκλογικής επιρροής της Ν.Δ. δεν είναι συντριπτική, ενώ το ΠΑΣΟΚ, μέσω της ελιάς, αποφεύγει την κατάρρευση και συγκρατεί δυνάμεις, ενώ οι εφεδρείες των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων είναι μεγαλύτερες από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συνολική επιρροή της Αριστεράς παραμένει υψηλή και ανέρχεται συνολικά στο 35 % ξεπερνώντας κατά λίγο το ποσοστό του 32,5 % των εκλογών του Ιούνη 2012, υπολειπόμενη όμως σε ψήφους. Όμως μετά από δύο χρόνια σκληρής εφαρμογής της αστικής πολιτικής και σωρευτικής επίδρασης των επιπτώσεών της, χωρίς να διαφαίνεται κάποια ορατή βελτίωση για σημαντικά τμήματα των εργαζόμενων τάξεων, η δυναμική ανόδου φαίνεται να έχει ανακοπεί. Η έκφραση ενός αριστερού ρεύματος χωρίς την ανάπτυξη της ταξικής πάλης και του κινήματος μόνο ως μορφή διαμαρτυρίας μέσα από τις εκλογές έχει και εκλογικά όρια. Το ανοιχτά μνημονιακό μπλοκ εξακολουθεί να έχει μεγαλύτερη επιρροή απ’ ότι οι δυνάμεις της αριστεράς, ενώ οι ακραίες δεξιές δυνάμεις μαζί με το κυβερνητικό κέντρο έχουν μια εκλογική επιρροή που φτάνει ή και ξεπερνάει το 50 % του εκλογικού σώματος.
Το αρνητικό πρόσημο του αποτελέσματος των εκλογών αναδεικνύεται εκτός των άλλων από τη στασιμότητα της αριστεράς, την κυριαρχία στο εσωτερικό της μίας φιλο ΕΕ δύναμης, την επικράτηση των μνημονιακών μπλοκ στις περισσότερες περιφέρειες και δήμους και από το γεγονός ότι οι ψήφοι συνολικά προς την ακροδεξιά αυξάνονται κατά 5,2%.
Τα αποτελέσματα των εκλογών εμπεριέχουν και αντανακλούν τον κίνδυνο επανασταθεροποίησης της κυβέρνησης, αλλά και αξιοποίησης των εφεδρειών της και ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού σε αντιδραστική κατεύθυνση, με στόχο τη διασφάλιση της διατήρησης της μνημονιακής κυβερνητικής πλειοψηφίας για μία διετία και με ορίζοντα την επανεκλογή μίας νέας μνημονιακής κυβέρνησης, με ότι αυτό θα σηματοδοτήσει για την εύρυθμη επιβολή της αστικής αναδιάρθρωσης το επόμενο διάστημα. Χωρίς την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος και χωρίς τη διαμόρφωση ενός ενιαίου αριστερού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου στη βάση του μεταβατικού προγράμματος διεξόδου από την κρίση, αυτές οι δυνατότητες θα διευρύνονται.
Ταυτόχρονα, τα αποτελέσματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι στο σύνολό τους αρνητικά. Ύστερα από μία κοσμογονία κοινωνικών ανατροπών και την εκτόξευση της αριστεράς σε ποσοστά της τάξης του 35%, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπόρεσε, λόγω της πολιτικής κατεύθυνσής της, να αποκρυσταλλώσει μια άνοδο της επιρροής της ή και να εκφράσει κόσμο που είχε αποδεσμευθεί από την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Είναι αναγκαία μία προγραμματική και οργανωτική επανεκκίνηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη δημοκρατική συγκρότησή της και με επανατοποθέτηση στο κέντρο της στρατηγικής της μετωπικής συμπόρευσης, ως του αναγκαίου πυρήνα για τη συγκρότηση ενός αριστερού κοινωνικό πολιτικού μετώπου, μίας αριστερής πολιτικής συμμαχίας που να συμπεριλαμβάνει δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες δυνάμεις με άξονα το μεταβατικό πρόγραμμα εργατικής εξόδου από την κρίση, με επίκεντρο τη ρήξη με τις πολιτικές της Ε.Ε. και την έξοδο από την ΟΝΕ. Η συγκρότηση μίας τέτοιας συμμαχίας θα έδινε μεγάλη δυναμική στην ταξική πάλη, αλλά και στην πολιτική εκπροσώπηση της αριστεράς.
Για να διαβάσετε το σύνολο της απόφασης κατεβάστε το pdf.