Τα χαρακτηριστικά της περιόδου που διανύουμε ορίζουν μία σχετική καμπή στην εξέλιξη της ταξικής πάλης. Σε αντίθεση με μία σειρά αντιλήψεων οι οποίες, αθροίζοντας επιμέρους, κατακερματισμένους κοινωνικούς αγώνες, καταλήγουν στην εκτίμηση ότι επίκεινται συνθήκες γενικευμένης κατάρρευσης της αστικής στρατηγικής στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, ο συσχετισμός δυνάμεων, επιδεινώνεται για τις δυνάμεις της εργασίας παρά το γεγονός παραμένουν τα στοιχεία της πολιτικής αστάθειας.
Η αποτυχία του «success story», το γεγονός ότι παρά τα συνεχή πακέτα μέτρων το χρέος παραμένει μη εξυπηρετήσιμο και θα απαιτηθεί νέα αναδιάρθρωσή του, αλλά και λήψη νέων μέτρων, εντείνουν τη συμπίεση και βίαιη φτωχοποίηση εκτεταμένων κοινωνικών στρωμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, ο συνασπισμός εξουσίας αδυνατεί να συγκροτήσει ένα νέο πλαίσιο κοινωνικών συμμαχιών, αλλά και ένα θετικό πρόταγμα ιδεολογικής ενσωμάτωσης των μαζών. Από την άλλη πλευρά, η συνεχής εμπέδωση της αστικής στρατηγικής παράγει σημαντικές μεταβολές στο κοινωνικό πεδίο και ιδιαίτερα στους χώρους εργασίας, γεγονός που αποτυπώνεται και σε ιδεολογικό επίπεδο με την ένταση της εξατομίκευσης και της ηττοπάθειας. Η εμπέδωση της αστικής στρατηγικής της βίαιης αναδιάρθρωσης και της εσωτερικής υποτίμησης αντανακλάται και στο ιδεολογικό πεδίο και δυσχεραίνει τους όρους ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων και συγκρούσεων.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο κατεβάστε το σε pdf.
